Ένας λόγος για να πούμε δυο λόγια

Δίχως να έχω την παραμικρή διάθεση μεμψιμοιρίας, ιδιαίτερα τώρα εν μέσο θερινής ραστώνης που όπως κι αν το κάνουμε εδώ στις (φαιδρές) εσχατιές στον Νότο της ευρωπαϊκής επικράτειας ισχύει (ολίγον τι) παραπάνω. Αιτία η παρατεταμένη διάρκεια υψηλών θερμοκρασιών (συνθήκες καύσωνα) που χαρακτηρίζουν το δικό μας καλοκαίρι, φαινόμενο γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων καλούμενο χαρακτηριστικά ως «Κυνικά καύματα», εποχή κατά την οποία (ως κατ΄ εξοχήν μεσογειακός λαός) διάγουμε περίοδο ιδιαίτερης ιλαρότητας.

Παράλληλα δεν μπορώ να κρύψω ότι συμβάλει, (χωρίς να έχω εξακριβώσει ακόμα που ακριβώς) αλλά είμαι πεπεισμένος ότι συμβάλει, (κατά κόρον μάλιστα ) και η (καταραμένη) δυσχέρεια που αντιμετωπίζω στην διατύπωση του κείμενου, η οποία αναμφίβολα ευθύνεται ως προς την εκφραστική ανεπάρκεια με την οποία αν και αθέλητα δυστυχώς σας υποβάλω. Διότι αφού εξάντλησα (κατά δύναμιν) το θέμα προσπαθώντας να αναφέρω όλες τις πιασάρικες εκφράσεις (κλισέ ατάκες) περί ακραίων καιρικών φαινομένων του καλοκαιριού, όπως κι εσείς οι ίδιοι ίσως θα διαπιστώσατε, πολύ σύντομα έπεσα σε νοηματικό αδιέξοδο, κι ας πρόκειται για δυο αράδες όλες κι όλες, σε τέτοιο σημείο μάλιστα ώστε να αναγκαστώ να ομολογήσω, τις εν γένει τρανταχτές ελλείψεις γνώσεως περί συντακτικού και όχι μόνον. Οπωσδήποτε πράξη που εκτός του ότι αποτελεί μια άβολη παραδοχή, καθιστώντας με κύριο υπαίτιο όλης αυτής της ταλαιπωρίας που άλλωστε εντελώς άδικα υποβάλλεστε , αυτό καθαυτό το γεγονός αρκεί ώστε να μου προξενεί έντονη εφίδρωση, κατάσταση αρκετά δυσάρεστη ειδικά υπό συνθήκες καύσωνα, αλλά όπως κάθε πρόκληση απαιτεί και ετούτη το τίμημα της. Δυστυχώς όμως (κυρίως για εσάς πάλι) δεν αρκούν μόνον τούτα, διότι μεταξύ άλλων, στα λεγόμενα μου πρέπει να συμπεριληφθεί η εκ των πραγμάτων αμφισβητήσιμη ορθότητα της κρίσης μου, άσε δε, που θεωρείτε εντελώς απαραίτητο να συνυπολογιστεί και η παντελή αβασιμότητα των απόψεων μου. Παρά ταύτα, όλες ετούτες οι δυσχέρειες μαζί καταφέρνουν μυστηριωδώς να ενεργοποιούν τους απαραίτητους θυμικούς μηχανισμούς που χαλυβδώνουν την θέληση, ούτως ώστε να συνεχίζω απτόητα την προσπάθεια, μπας και άμποτες καταφέρω να "συμβάλω" έστω κατά έναν μονάχα κόκκο άμμου τις αχανείς εκτάσεις των βιβλικών ερήμων. Ωστόσο όσο αφήνω να παρασύρομαι σε έναν ακατάσχετο ευκολόγιο δεν θα καταφέρω ποτέ να επανέλθω στο θέμα το οποίο εξ αρχής καταπιάστηκα να σχολιάσω. Ειδικά όσο αναφέρομαι, στις συναισθηματικές ψευδαισθήσεις ενός ανασφαλούς ονειροπόλου, για τούτο κόβω πάραυτα τις περιττές διευκρινίσεις έστω κι αν χρειαστεί να επανέλθω άγαρμπα σε αυτό που θεωρώ το σοβαρό κομμάτι του κειμένου. Αναρωτιέμαι το λοιπόν, ποιος ο σκοπός; άραγε; να απευθύνονται εναγωνίως εκλύσεις οικονομικής βοηθείας στις ελίτ κοινωνίες του προηγμένου βιομηχανικού (κι αρκούντως δροσερού) βορά, για τις βιωτικές ανησυχίες των ταλανιζόμενων από την δυσβάστακτη καθημερινότητα φτωχοποιημένων κατοίκων των πανέμορφων (ακόμη) ακτών της μεσογείου. Ακριβώς τον καιρό που (εντελώς παραδόξως) αυτοί οι όντας μεροκαματιάρηδες, δείχνουν να απολαμβάνουν ανέμελοι τις φυσικές ομορφιές της πατρίδας τους, πλάι από τις υπερπολυτελείς υποδομές που προσφέρουν πανάκριβα στους εύπορους Βορειοευρωπαίους πελάτες τους στα χλιδάτα τουριστικά θέρετρα του καταχρεωμένου ευρωπαϊκού νότου.

ΥΓ
Ευχαριστώ για την κατανόηση και ιδίως την υπομονή σας.