Στοιχειωμένα κρίματα.

«Σας παρακαλώ, μη με χτυπάτε άλλο», προτού ακόμα σιγήσουν να αντηχούν στις συνειδήσεις μας οι απεγνωσμένες εκλύσεις από την άνανδρη και εντελώς αναίτια σφαγή του 19χρονου παλικαριού στην Θεσσαλονίκη, από μια συμμορία οργανωμένων αλητών. Σαν ένας «άγγελος θανάτου» να τράβηξε ξαφνικά το βαρύ πέπλο του χρόνου ξεσκεπάζοντας μια μακάβρια λίστα από στοιχειωμένα κρίματα. Αποκαλύψεις που καθήλωσαν ειδησεογραφικά το «κοινό περί δικαίου αίσθημα», να παρακολουθεί πότε παγωμένο, πότε αποσβολωμένο, πότε μουδιασμένο, καθώς αναδύονταν στο φως της δημοσιότητας μια σειρά αποτρόπαια εγκλήματα, το ένα πιο φρικιαστικό από το άλλο. Περιληπτικά αναφέρω τις πρόσφατες αποκαλύψεις: την υπόθεση του κολαστήριου ηλικιωμένων της «αγίας σκέπης», η την ανήκουστη «εργαλειοθήκη οστών», κι ακόμα την ασύλληπτη στατιστική πιθανότητα, ως υπόνοια για το «σύνδρομο Μινχάουζεν». Αβίαστα θα έλεγε κανείς ότι άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως, σημεία και τέρατα, σημάνουν ημέρες αποκάλυψης κι ώμος το κλειδί του μυστηρίου μάλλον κρύβεται αλλού, όπως μπορούμε να εικάσουμε με μια ψυχραιμότερη ματιά. Αυτό εξάλλου διαφαίνεται όσο αναφορά τουλάχιστον τις υπηρεσίες που εμπλέκονται, ότι επιτέλους δηλαδή κάτι κινείται, πράγμα απρόσμενο, δεδομένου των συνθηκών που επικρατούν στο ελληνικό δημόσιο. Φαίνεται ότι οι υποτυπώδες δομές των αρμόδιων υπηρεσιών του κρατικού μηχανισμού να ενεργοποιήθηκαν δρώντας αποτελεσματικά, κατορθώνοντας έτσι να φτάσουν σε ''απίθανα '' συμπεράσματα, με αποτέλεσμα να έρθουν στο φως τέτοια εγκλήματα ειδεχθής φύσεως, τα όποια ειδάλλως δεν θα ήταν δυνατόν να εξιχνιαστούν. Αυτό κι αν είναι αποκάλυψη, κατά κάποιο τρόπο, με αυτόν το άχαρο τρόπο, αποδεικνύεται ότι οι υπηρεσίες στο ελληνικό δημόσιο, αν όχι στο ανύπαρκτο στάδιο της πρόληψης, τουλάχιστον σε αυτό της έρευνας ''κινούνται'', έστω και αν κάτι τέτοιο συμβαίνει απελπιστικά αργά.