Άκαδρο.

Παραθέτω λευκό κάδρο, ελλείψει μιας φώτο, που μου άρεσε τόσο πολύ, που εκπλάγηκα και ο ίδιος ακόμα, μιας και ο συγκεκριμένος καλλιτεχνικός τομέας εκτός ολίγων ιδιαίτερων περιπτώσεων (ιδίως παλαιότερων) σπανίως μου προξενεί ιδιαίτερη αίσθηση. Επειδή όμως είναι συνηθισμένο στον μάταιο τούτον κόσμο, οι προθέσεις, αρκετές φορές να μην συμπίπτουν με τις προϋποθέσεις. Ιδίως όταν συναρτώνται εντός πλαισίων που ορίζονται, από την δυναμική που διέπει τις ανθρώπινες δράσεις, στάσεις, συμπεριφορές, και λοιπές καταστάσεις. Παρότι λοιπών δεν εξελίχθησαν τα πράγματα κατά πώς το φανταζόμουν, εν τούτοις δεν προτίθεμαι να καταθέσω τα όπλα αμαχητί, όχι προτού επιχειρήσω, έστω μια άνιση προσπάθεια, να παρουσιάσω, αυτό που στη φωτογραφία καταγράφηκε με ένα κλικ, με λόγια. 

Το θέμα πολύ βατό, το σκηνικό απόλυτα συνηθισμένο, ένα παιδάκι να παίζει με την μπάλα του σε ένα ανοιχτό γηπεδάκι μπάσκετ κάποιας γειτονίας, ο καιρός καλοκαιρινός, η ώρα απογευματινή, ο ήλιος που έχει γείρει αισθητά χαμηλά στον ορίζοντα, αποτυπώνει τις έντονες σκιές του σε όλο στο μαυρόασπρο φόντο. Στο κέντρο του κάδρου, δεσπόζει ο κύριος πρωταγωνιστής, ένας ξερακιανός πιτσιρικάς με το κοντοπαντέλονο του, φαίνεται ότι εκτελεί βολές, έχει σουτάρει σχεδόν από το ύψος του ζωγραφιστού, ενώ η μπάλα όταν είδη συντελείται η απομνημόνευση από το φωτογραφικό ενσταντανέ, παραμένει να αιωρείται, έχοντας ήδη η τροχιά της πάρει κλίση κατά το καλάθι, (που ποτέ δεν θα δούμε) μιας χοντροκομμένης μα και στιβαρής σιδηροκατασκευής. Εν τω μεταξύ όπως έχει πια συντελεστεί η αποθανάτιση, της διαδικασίας της βολής, βρίσκεται να κρέμεται κάπως άγαρμπα ο καρπός του πιτσιρικά, άδειος καθώς είναι πλέον από το βάρος της μπάλας. Ωστόσο,(κάπου εδώ ξεκίνα η μαγεία) αν παρατηρήσουμε, αυτή η κίνηση φαίνεται να επιχειρείται να διορθωθεί, από έναν έτερο, εντελώς απροσδόκητο συμπρωταγωνιστή, που εισβάλει επιβλητικά στο κάδρο, (έπεται περιγραφή) με το χαρακτηριστικό αέρινο σπάσιμο του καρπού των κλασικών σουτέρ, που πάντοτε συνοδεύει μια επιτυχημένη βολή. Ενώ από την πλαϊνή εξωτερική γραμμή του γηπέδου, πλάι στην σιδερένια μπασκέτα, διακρίνεται να παρακολουθεί με προφανή ενδιαφέρων, το αποτέλεσμα της αβέβαιης πορείας της μπάλας, ένας άλλος πιτσιρικάς. Προφανώς αντίπαλος στο παιχνίδι που παρακολουθούμε να διεξάγεται, κρατώντας την μπάλα του παραμάσχαλα, καθώς περιμένει για να επιδείξει με την σειρά του τις ικανότητες του. Τι πιο απλό από ένα φωτογραφικό κλικ; θα σκεφτείτε, που αποθανατίζει ένα γηπεδάκι μπάσκετ σε κάποια αλάνα να παίζουν παιδάκια. Κι όμως η μαγεία συνεχίζεται, είναι βλέπεται η γωνία λήψης τέτοια από την μια, και οι σκιάσεις που δημιουργεί το φως από την άλλη, έτσι όπως αντικατοπτρίζονται, που φαίνονται να εναλλάσσονται στον ορίζοντα. Η μεγεθυμένη σκιά του πιτσιρικά σουτέρ, που απροσδόκητα όπως προανέφερα ξεπετάγεται εμπρός του, τον μεταμορφώνει με ένα θαυμαστό ετεροχρονικό alter ego, σε φιγούρα ξεπατικωμένη από το αμερικανικό all Star.

Αν οπωσδήποτε χρειάζονται χίλιες λέξεις για να περιγράψουν μια εικόνα, πόσο μάλλον η συγκεκριμένη, που όσο να 'ναι, έχει επιπλέων διακριθεί με βραβείο. Φυσικά δεν διατηρώ αυταπάτες, ότι κατάφερα να αποδείξω κάτι, δεδομένης και της λογοτεχνικής μου ανεπαρκείας, προφανώς θα παραμείνω απλά με την ματαιοπονία μου.

Υ.Γ  (α)  
Καλημέρα, διαβάζοντας στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ το αφιέρωμα «…», πραγματικά με εντυπωσίασε η φωτογραφία με το γηπεδάκι του μπάσκετ, παρότι δεν σχετίζομαι με τον χώρο της φωτογραφίας, η συγκεκριμένη με συνεπήρε. Πήρα λοιπών το θάρρος να ζητήσω αν μου επιτραπεί να την αναδημοσιεύσω στο ιστολόγιο μου https://mydaimoncom.blogspot.com/ (τίποτα το σπουδαίο, καθώς περί προσωπικών δαιμόνων τυρβάζει). Εννοείται φυσικά ότι θα αναφέρεται η πυγή και το σχετικό λινκ «…» Όπως κι αν έχει ευχαριστώ, καλή συνέχεια με πολλές δημιουργικές συλλήψεις.
Α… Π…

Υ Γ (β)
Ειλικρινά δεν επιζητώ κάποιου είδους "ρέστα", άλλα μάλλον θα ήταν καλύτερα ιδέα, να είχα ζητήσει από τα παιδάκια την άδεια για να αναρτήσω την φώτο, πιθανότητα το παράλογο αίτημα μου δεν θα αντιμετωπιζόταν τόσο αδιάφορα.