Γραμματοδρομείες

Ανεξάρτητου εποχής η καιρικών συνθηκών, χιλιάδες κόσμου συρρέει κάθε φορά σε κάθε έναν από τους εκατοντάδες αγώνες μαραθώνιων που διεξάγονται σε διάφορες πόλεις της υφηλίου. Ειδικά στους αγώνες των μεγαλουπόλεων, βλέπομαι να συγκεντρώνεται με ενθουσιασμό στα σημεία εκκίνησης, ένα πολύχρωμο σμάρι ετερόκλιτου πλήθους ευδιάθετων δρομέων κάθε ηλικίας, από ολάκερη την γκάμα της ανθρώπινης κοινωνικής εκφραστικότητας, πανέτοιμο να συμμετάσχει με ιδιαίτερο ζήλο σε μια από τις πιο επίπονες αθλητικές δοκιμασίες. Τούτο συμβαίνει ενώ γνωρίζουν, ότι ελάχιστοι από όλους τους συμμετέχοντες έχουν έστω κάποια μικρή πιθανότητα να διακριθούν αγωνιστικά, μιας και δεν πρόκειται για επαγγελματίες αθλητές, καθώς αυτοί αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος από την συντριπτική πλειοψηφία των αγωνιζόμενων, οι περισσότεροι μετέχουν μόνο και μόνο για να ζήσουν την εμπειρία του αγώνα. Χωρίς όμως την ευδιάθετη νότα από την μαζική συμμετοχή όλου αυτού του πλήθους, οι σύγχρονοι μαραθώνιοι θα περιορίζονταν σε ένα αποστασιοποιημένο γεγονός μιας κλειστής ομάδας, και όχι ένα φαινόμενο, όπως αυτό το πάνδημο ξέσπασμα αθλητικής συμμετοχής. Όλοι ανεξαίρετος οι μαραθωνοδρόμοι που συμμετέχουν, πρώτα από όλα το χαίρονται, προφανώς διότι δεν κόπτονται, ούτε νοιάζονται για κάποια διάκριση, επιζητούν να βιώσουν την συμμετοχή στον αγώνα και να αν δεν τα καταφέρουν να τερματίσουν, έστω να διανύσουν όσο μεγαλύτερη απόσταση τους επιτρέπουν οι δυνάμεις τους. Για την συμμετοχή στην δοκιμασία του αγώνα λοιπών, που διόλου δεν υπολείπεται, μήτε σε τίποτα υστερεί, από τον πρώτο, έως και των τερματισμό του τελευταίου συμμετέχοντα, καθώς από όλους τα χιλιόμετρα κατακτιόνται δρασκελιά τη δρασκελιά, κάθε δρομέας ανεξαρτήτου θέσεως, βιώνει της ίδιες προκλήσεις κατά την διάρκεια του αγώνα. Αν και αναφέρομαι στον μαραθώνιο, προσωπικά δρομέας δεν μπορώ να θεωρηθώ, ειδικά δε επιπέδου μαραθωνίου, μολονότι είναι ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα που θα μπορούσα να παραλληλίσω σχετικά με το συγγράφειν, το παραπάνω περί μαραθωνίου μου εφάνη λίαν ικανοποιητικό. Τι καλύτερη ευκαιρία από τούτη που μου δίνεται για να μεταπηδήσω στον λογοτεχνικό στίβο, μιας και βρίσκομαι ακριβώς στο ποιο επίπονο σημείο της διαδρομής, οφείλοντας να δικαιολογήσω, γιατί προσπαθώ να συνδυάσω πράγματα καθ όλα αταίριαστα; όπως αυτό των μαραθωνοδρόμων και των συγγραφέων. Κατά πως το αντιλαμβάνομαι, πολλά είναι τα κοινά τούτων των δυο φύση ανόμοιων δραστηριοτήτων, και εξηγώ, κατά πρώτον, όπως και οι συμμετέχοντες στους μαραθωνίους είναι πάμπολλοι, έτσι και οι εν δυνάμει συγγραφείς ουκ ολίγοι μπορούν να θεωρηθούν, κι ας συμβαίνει κι εδώ πάλι κάτι εξίσου παρόμοιο με τους δρομείς, διότι και σε αυτό το πεδίο όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι παρά ελάχιστοι αυτοί που θα καταφέρουν να ξεχωρίσουν και να διακριθούν, γιατί και εδώ οι επαγγελματικά επιτυχημένοι είναι πάλι συντριπτικά ελάχιστοι, παρόλα αυτά όμως ουδείς απογοητεύεται, όλοι εξακολουθούν να συγγράφουν μόνο και μόνο δια το συγγράφειν. Κατά δεύτερον ομοιάζει, αν και εδώ πρόκειται περισσότερο για πνευματική δραστηριότητα, πάντως δεν παύει να θεωρείτε επίπονη, η δοκιμασία που καταβάλει ο συγγραφέας αποτυπώνοντας λέξη την λέξη ώσπου να διανύσει μια νοητή διαδρομή, δομημένη όσον το δυνατόν ακριβέστατα, ώστε να καταλήξει σε κάποιο λογοτεχνικά συμπυκνωμένο νοηματικό συμφραζόμενο. Δεν παύει δε συν της άλλης να είναι κοινές οι εμπειρίες που σχετίζονται με την συγγραφική δραστηριότητα, για διάσημους και άσημους, θαρρώ ότι πάνω κάτω κατά κάποιον τρόπο ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες ικανότητες που μπορεί να κατέχει καθένας, όλοι μοιράζονται μια σχετικά παραπλήσια εμπειρία πνευματικής αναμέτρησης, στην διάρκεια της συγγραφικής προσπάθεια τους. Αυτά είχα να παραθέσω κλείνοντας, ωστόσο ακόμα κι αν τελικά δεν κατάφερα να τερματίσω επιτυχώς αυτόν των αγώνα, μιας και δεν φαίνεται να στάθηκαν αρκούντος πειστικά τα παραδείγματα μου προς συσχέτιση των δυο αυτών κατηγοριών. Ανακτώντας κάπως τις δυνάμεις μου σε μια ύστατη προσπάθεια καθώς οδεύω προς το τέρμα, βρίθουν στα ράφια τους οι βιβλιοθήκες από τίτλους εκατομμυρίων βιβλίων, κι αν απ΄ όλους αυτούς είναι σχετικά λίγοι οι δημοφιλείς, επ ουδενί δεν σημαίνει ότι παύει κατ ελάχιστο η αξία των υπολοίπων, τουναντίον στο σύνολο τους καθιστούν μια ανθηρή λογοτεχνική κοινότητα.