Μετά την υποταγή της ηπειρωτικής Ελλάδας το 146 π.Χ., η
Κρήτη βρέθηκε στο στόχαστρο της επεκτατικής πολιτικής των Ρωμαίων στην περιοχή. To 88 π.Χ. o περσικής καταγωγής βασιλιάς του Πόντου
Μιθριδάτης Στ, κήρυξε πόλεμο για να σταματήσει την προέλαση της ρωμαϊκής
ηγεμονίας στο Αιγαίο. Οι δύο ισχυρότερες πόλεις της Κρήτης διχάζονται, η Κνωσός θα
υποστηρίξει τον Μιθριδάτη, ενώ η Γόρτυνα θα ταχθεί εναντίον του και στο πλευρό
της Ρώμης.
Το 74 π.Χ ο ρωμαίος στρατηγός Μάρκος Αντώνιος θα αναλάβει να καταστείλει την πειρατεία στην ανατολική μεσόγειο επιχειρώντας να καταλάβει το νησί της Κρήτης. Ωστόσο οι ρωμαϊκές δυνάμεις υπέστησαν ολική καταστροφή το 71 π.Χ από τους Κρήτες στρατηγούς Λασθένη και Πανάρη ενώ ο Μάρκος Αντώνιος φυλακίστηκε από Κρήτες πειρατές και πέθανε λίγα χρόνια αργότερα Ο Λασθένης ο οποίος καταγόταν από την Κνωσό. Είχε αναλάβει, μαζί με τον Πανάρη στρατηγό της αρχαίας πόλης της Κυδωνίας την άμυνα του νησιού εναντίον των Ρωμαίων.
Το 69 π.Χ., η Ρώμη
απέστειλε τον Κουίντο Καικίλιο Μέτελλο, ο οποίος έπειτα από σκληρή εκστρατεία
διάρκειας τριών ετών πέτυχε την κατάληψη της Κρήτης για λογαριασμό της Ρώμης το
66 π.Χ.,. με την Ιεράπυτνα να είναι η τελευταία πόλη που πρόβαλε αντίσταση ενώ
ο ίδιος ο Μέτελλος έλαβε το προσωνύμιο "Κρητικός" ως τιμή για την
κατάληψή του και υποταγή της Κρήτης
Ρωμαϊκή επαρχία Κρήτη και Κυρηναϊκή 20 π.Χ – 297 μ.Χ
(Provincia Creta et Cyrenaica)
Η Κρήτη γίνεται έτσι ρωμαϊκή επαρχία με πρωτεύουσα την
Γόρτυνα για τους επόμενους εννέα αιώνες.
Για περισσότερο από τρεις αιώνες -από το 20 π.Χ. έως το 297
μ.Χ.- η Γόρτυνα αποτέλεσε πρωτεύουσα και κυβερνητικό κέντρο της συγκλητικής
επαρχίας Κρήτης και Κυρηναϊκής που περιελάμβανε εκτός από το νησί της Κρήτης την πόλη της Κυρήνη την ανατολική περιοχή της Λιβύης με το όνομα Κυρηναϊκή, και ένα μέρος της υπερσαχάριας Αφρικής.
Ο Δίων ο Κάσσιος στο έργο του Η ιστορία της Ρώμης μας δίνει μια εικόνα για
την Κυρηναϊκή, -για τις θρησκείες, τους πληθυσμούς και τα προβλήματα της- την
εποχή που αποτελούσε κοινή επαρχία με την Κρήτη. Το 115 μ.Χ ξεσπά στην Κυρήνη
εξέγερση εβραίων κατά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως αντίδραση στην καταπίεση
που ασκούσε οι πολυθεϊστική κουλτούρα της αυτοκρατορίας στις εβραϊκές θρησκείες
.
Αρχηγός της εξέγερσης
ήταν ένας εβραίος ονόματι Λουκούας, ο οποίος αφού αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς των
εβραίων - μεσσίας κατά την εβραϊκή πίστη- οδήγησε τους εξεγερμένους σε
μακελειό.
Σύμφωνα με τον Δίων τον Κάσσιο, ο εξεγερμένος όχλος φορούσε
τα εντόσθια των Ελλήνων και Ρωμαίων θυμάτων του για ζώνες και τα δέρματα τους
για ρούχα.
Κατά την εξέγερση καταστραφήκαν όλοι οι πολυθεϊστικοί ναοί
της Κυρήνης, συγκεκριμένα του Δία, της Εκάτης, του Απόλλωνα και της Άρτεμις,
και ισοπεδώθηκαν όλα τα δημόσια κτίρια, ενώ τα θύματα της εξέγερσης μονό στην
Κυρηναϊκή εκτιμούνται στους 220.000 Έλληνες και Ρωμαίους.
Τον επόμενο χρόνο τα
αντίποινα των ρωμαϊκών λεγεώνων θα είναι βαριά, με γενοκτονίες και μαζικούς
διωγμούς κατά των εβραίων στην Κυρηναϊκή και στις άλλες επαρχίες όπου
σημειώθηκαν εξεγέρσεις
Τρεις αιώνες αργότερα
επί βασιλείας του Θεοδοσίου του πρώτου, οι εβραϊκές θρησκείες θα επικρατήσουν
τελικά εκ των έσω στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία έως και την πτώση της το 1453,
διαμορφώνοντας μια ιστορική περίοδο χιλίων και πλέον χρόνων γνωστή ως
‘’μεσαίωνας‘’.
Αναδημοσίευση αποσπάσματος άρθρου της Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σχετικά άρθρα
(Κυρήνη, η μεταφορά των Δελφών στην Αφρική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως