Ποδοσφαιρικά Derby στην Κρητική Πολιτεία (Χουριέλ εναντίων Άμιλλας 1911)

Οι Βρετανοί από τα πρώτα χρόνια εγκατάστασής τους στην πόλη φρόντισαν για τη μετατροπή δημόσιων χώρων σε γυμναστήρια και γήπεδα για την εκγύμναση των στρατιωτικών τους δυνάμεων. Όπως προκύπτει από φωτογραφικό υλικό και σποραδικές αναφορές στον Τύπο, οι Βρετανοί διαμόρφωσαν πρόχειρα γυμναστήρια και γήπεδα ποδοσφαίρου…

Οι Άγγλοι και Σκωτσέζοι στρατιωτικοί ασκούνταν στη γυμναστική και παράλληλα σε ομαδικά σπορ, όπως το ποδόσφαιρο, το κρίκετ και το τένις. Στο ποδόσφαιρο δημιούργησαν ομάδες στους τέσσερις λόχους τους και μεικτή ομάδα επίλεκτων του συντάγματος. Οι ομάδες αυτές έδιναν φιλικούς αγώνες μεταξύ τους ή με ομάδες στόλων που στάθμευαν στο λιμάνι. Το ποδόσφαιρο, ένα άθλημα που μπορούσε να παιχτεί με ευκολία σε οποιαδήποτε αλάνα της πόλης, με τη χρήση μιας μπάλας, συχνά αυτοσχέδιας, και τερμάτων από πέτρες ή άλλα αντικείμενα, κέντρισε το ενδιαφέρον των ντόπιων που άρχισαν να το παίζουν σε αλάνες της πόλης. Περίπου το 1904 με πρωτοβουλίες φιλάθλων, όπως οι έμποροι Νίκος Σαρατσόπουλος και Αγκόπ Μαγαζιάν και ο υπάλληλος Λεωνίδας Τσιριντάνης και οι αδελφοί Σταυρουλάκη, δημιουργήθηκαν άτυπες ομάδες σε γειτονιές, στην Καινούργια Πόρτα, το Μπαλτά Τζαμί κ.ά. (Φλεριανός 1929: 23-5).Το ενδιαφέρον αυτό οδήγησε στη δημιουργία του πρώτου επίσημου ποδοσφαιρικού σωματείου στην πόλη, την Άμιλλα…

Το σωματείο, όπως φαίνεται και από τον τοπικό Τύπο, διεξήγαγε τις πρώτες του επιδείξεις ποδοσφαιρίσεως στην Πλατεία του Πρίγκιπα (μετέπειτα Ελευθερίας)  και αγωνίστηκε με Μουσουλμανικές ομάδες και ομάδες του γαλλικού στόλου που είχαν καταπλεύσει στο λιμάνι του Ηρακλείου στο δεύτερο μισό του φθινοπώρου του 1911 (Φλεριανός1946: 24-12). Σύμφωνα με τον Φλεριανό, το υπόδειγμα της Άμιλλας ακολούθησαν δύο άλλα σωματεία Κρητικών Μουσουλμάνων, τα οποία συσπείρωσαν τα εναπομείναντα μεσαία και υψηλά στρώματα του μουσουλμανικού στοιχείου. Η Ντερμπιέ Μπεδενιέ με πρόεδρο τον Χιλαλή Αφεντάκη και έδρα καφενείο στο Μικρό Τσαρσάκι και το Φικρί Σιλήμ με πρόεδρο τον Μπεχά Μπέη και έδρα στο Γενί Τζαμί. Ένα μέρος των ποδοσφαιριστών αυτών των ομάδων προέρχονταν από εργαζόμενους στην υπηρεσία των Άγγλων στρατιωτών από τους οποίους έμαθαν ποδόσφαιρο (Φλεριανός 1929: 24-5). Τα σωματεία αυτά είχαν την οικονομική και ηθική υποστήριξη των ομοθρήσκων τους και αποτελούσαν ένα από τα τελευταία προπύργια κοινοτικής έκφρασης του Μουσουλμανικού στοιχείου πριν από την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923. Στον τοπικό Τύπο η παρουσία «Οθωμανικού» ποδοσφαιρικού συλλόγου αναφέρεται σε συνάντηση ανάμεσα στη Χουριέλ και την Άμιλλα τον Ιούλιο του 1911, στο Γυμναστήριο της δεύτερης. Περιγράφεται το πλήθος και οι επευφημίες του κόσμου που παρακολούθησε τον αγώνα ανάμεσα στους «κυανό-λευκους» Χριστιανούς και «ερυθρομέλανους» Μουσουλμάνους ποδοσφαιριστές, που έληξε με νίκη της Άμιλλας υπό τη διαιτησία του επιφανούς μέλους της καθολικής κοινότητας στο Ηράκλειο, Μαλτέζου στην καταγωγή, Giuseppe MaoroIttar.

Οι δραστηριότητες δεν περιορίζονταν μόνο στον αθλητισμό αλλά και στη μουσική όπως φαίνεται από καταχώριση εφημερίδας της εποχής, στην οποία αναφέρεται ότι ο Οθωμανικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος «συνέστησε Μουσικήν Σχολήν Οθωμανικής Φιλαρμονικής»… 

ΠΗΓΗ

Αναδημοσίευση αποσπάσματος από την εργασία του

ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΪΜΑΚΗ

Δίκτυα κοινωνικότητας και σωματειακός αθλητισμός στο Ηράκλειο (1898-1940)