Κουζουλάδες : Το αρχείο των ναζί

11 Φεβρουαρίου 2016

Το αρχείο των ναζί

Εκτελέσεις, λεηλασίες, καταστροφές. Τα ανατριχιαστικά εγκλήματα του ναζιστικού στρατού στην Ελλάδα έρχονται στο φως, αυτή την φορά μέσα από τα άγνωστα, έως τώρα αρχεία της Βέρμαχτ.

Από το 2005 έως το 2007 η Ελλάδα παρέλαβε το αρχείο αυτό σε μορφή μικροφίλμ από τις υπηρεσίες του αμερικανικού στρατού. Οκτώ χρόνια μετά η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού το έχει επεξεργαστεί.

Με τις καταγραφές και τις μαρτυρίες των ίδιων των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής αποδεικνύονται τα εγκλήματα της Βέρμαχτ στην Ελλάδα. Το υλικό είναι πολύτιμο, όχι μόνο ιστορικά, αλλά και για να λειτουργήσει ως βάση για το εκπεφρασμένο ελληνικό αίτημα διεκδίκησης των πολεμικών αποζημιώσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία.

Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας παρουσίασε για πρώτη φορά στις 19 Οκτωβρίου 2015 τα αρχεία των ναζί

Την χρησιμότητα του αρχείου του ναζιστικού στρατού για την διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων υπογράμμισαν και οι ομιλητές – μεταξύ τους ο Αριστομένης Συγγελάκης, Μέλος Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και ο Μανώλης Γλέζος πρωτοστάτης του αγώνα – στην πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή του Γιώργου Σαχίνη στο Κρήτη TV.
Στο αρχείο της Βέρμαχτ για την κατοχή στην Ελλάδα καταγράφονται με όλες τις λεπτομέρειες τα εγκλήματα κατά των πολιτών (εκτελέσεις, αιχμαλωσίες, αντίποινα, καταναγκαστική εργασία), οι λεηλασίες του πλούτου της χώρας και των ανθρώπων της (καταστροφές, λάφυρα) αλλά και πλήθος αποκαλυπτικών οικονομικών στοιχείων. Συνοδεύονται από φωτογραφίες του κατοχικού στρατού.

Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές αναφορές:

Οδηγίες: «Κατά την εκκαθάριση της περιοχής των συμμοριτών θα πρέπει να γίνεται αιχμηρή επέμβαση. Όλες οι τοποθεσίες που οι συμμορίτες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ως καταφύγια πρέπει να καταστρέφονται, ο ανδρικός πληθυσμός για τον οποίο δεν υπάρχει υπόνοια συμμετοχής στον αγώνα ή υποστήριξης των συμμοριών και δεν έχει εκτελεστεί, θα πρέπει να συλλαμβάνεται. Σε περιπτώσεις σαμποτάζ (δρόμοι, ανατινάξεις γεφυρών, αποκοπή τηλεφωνικών γραμμών) πρέπει να υπάρχουν αυστηρά αντίποινα (καταγράφονται ως ‘μέτρα εξιλέωσης’) εναντίον του τοπικού πληθυσμού. Τα αντίποινα αυτά θα έχουν επιτυχία μόνο εάν γίνουν γρήγορα και σε δημόσιους χώρους, εάν οδηγούνται οι συμμετέχοντες του σαμποτάζ στον τόπο καταγωγής τους, όπου θα πρέπει να απαγχονίζονται δημόσια (ακόμα και απέναντι στην οικογένεια των δραστών θα πρέπει να υπάρχει αδίστακτη στάση). Τυχόν ελαστικότητα στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων θα ερμηνεύεται από την τοπική κοινωνία ως αδυναμία και θα κοστίζει γερμανικό αίμα. Οποιαδήποτε τέτοια μέτρα θα πρέπει να αναφέρονται με λεπτομέρειες στις ημερήσιες αναφορές της Μεραρχίας. Μαζικότερες εκτελέσεις και εμπρησμός χωριών μόνον κατόπιν εντολής του τοπικού διοικητή».