25 Νοεμβρίου 2015

Ο θρήνος των τουρκοκρητικών αγάδων.

Ο θρήνος των τουρκοκρητικών αγάδων.
Τ’ Αυγούστου πέντε κ’ είκοσι, οκτώ και ενενήντα,

χριστιανούς εσφάξανε οκτώ φορές πενήντα.

Και Άγγλοι εφονεύθησαν για την ελευθερία,

από τους Τούρκους πού ’ρθαν ’δω έξω εις τα χωρία.

Τώρα το μετανοιώνει η Κρητική Τουρκία,

που τους δικάζ’  Εγγλέζος με τη πολλή κακία.

Σα χοίρους τους
κρεμούνε στα ξύλα και σαν τ΄ ασκιά,

και κλαίει και στενάζει όλη μας η Τουρκιά,

που βλέπει και κρεμούνε μας κόψαν τη μιλιά.

Δικάζουν τσ’  αρχηγούς κρεμούντους στη σειρά,

επτά εξεκρεμάσαν κάνοντας μνια σωρά.

Μα απεκεί τση πήραμε με δάκρυα πολλά,

και λέγουν οι χοτζάδες αλλάχ αλλάχ αλλά.

Μας άφησ’ ο Σουλτάνος δεν μας εθέλει πλειά,

Εγγλέζοι μας κρεμούνε για μνια μικρή δουλιά.

Κρεμάσαν άλλους πέντε γιαννίτσαρων παιδιά,

που στα χωρία ήσαν εκείνα τα σκυλιά. Απάνω στο μπεντένι τους εκρεμάσανε,

η Τούρκισσσαις τση βλέπουν και εφωνάζανε.

Κρεμούνε τα παιδιά μας, τα παληκάργια μας

απάνω στο μπεντένι, μπροστά στα μάτια μας.

Νιζάμηδες μισεύουν και μας αφήνουνε

εις τω ρωμιώ τα χέρια να μασε κρίνουνε.

Μας έφυγε η χαρά μας από τα μάτια μας

κι εσκλαβωθήκαν όλα τα παληκάρια μας.

Εις τα χωργιά δεν πάμε καλλιά θα φύγουμε

να βρούμε άλλο τόπο να πα να ζήσουμε.

Στη Κόκκινη Μηλιά είναι ο τόπος μας

εχάθηκε η ζωή μας κι ο κόπος μας.



ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Μην πυροβολείτε ασκόπως