Η μόνη περιοχή της Μητροπολιτικής Ελλάδας που έμενε ακόμα
ελεύθερη από τις ρωμαϊκές λεγεώνες ήταν το νησί του Μίνωα και του Τάλου, η
Κρήτη. Η Κρήτη ήταν ανεξάρτητη, αλλά τα σύννεφα του πολέμου πύκνωναν συνέχεια
από πάνω της. Οι πειρατές της Κιλικίας (ακτές της νότιας Μικράς Ασίας, πάνω από
την Κύπρο) είχαν συμμαχία με την Κρήτη. Επειδή οι Ρωμαίοι ήθελαν να εξοντώσουν
τους πειρατές της Κιλικίας, επιτέθηκαν και στην Κρήτη το 71 π.Χ. Ανάμεσα στην
Κρήτη και στην νησίδα Δία στα βόρεια παράλια της Κρήτης πραγματοποιήθηκε
ναυμαχία μεταξύ των Κρητών και των Ρωμαίων, των οποίων επικεφαλής ήταν ο ύπατος
Μάρκος Αντώνιος. Αρχηγοί των Κρητών ήταν ο Λασθένης από την Κνωσό και ο Πανάρης
από την Κυδωνία (Χανιά). Για τον Λασθένη δεν γνωρίζουμε πότε γεννήθηκε και
ποιοι ήταν οι γονείς του.
Οι Κρήτες καθώς ήταν πιο έμπειροι στα ναυτικά θέματα,
καταναυμάχησαν τους Ρωμαίους στέλνοντας τα πλείστα των ρωμαϊκών πλοίων στον
βυθό. Έπιασαν πολλούς αιχμάλωτους, αλλά γνωρίζοντας ότι η Ρώμη θα αντιδρούσε
πολύ βίαια εναντίον τους έστειλαν 30 επιφανείς Κρήτες στην Ρώμη για να
διαπραγματευτούν μια έντιμη συνθήκη ειρήνης. Όμως, οι απαιτήσεις των Ρωμαίων
ήταν εξωπραγματικές και ταπεινωτικές για τις ανεξάρτητες και ελεύθερες Κρητικές
πολιτείες, ενώ ένας από τους όρους ήταν να παραδώσουν 400 επιφανείς Κρήτες ως
ομήρους.
Ο Λασθένης ήξερε πως οι Ρωμαίοι δεν θα έκαναν πίσω και θα
προσπαθούσαν να καταλάβουν την Κρήτη λόγω της στρατηγικής της θέσης. Έτσι έδωσε
εντολές να οχυρωθούν όλες οι πόλεις του κοινού των Κρητών και να προετοιμασθούν
οι στρατιώτες για γενικευμένο πόλεμο.
Όντως, ο πόλεμος δεν άργησε να χτυπήσει το νησί του Μίνωα.
Ο ύπατος Κόιντος Καικίλιος Μέτελλος αποβιβάστηκε στην ακτή
της Κυδωνίας με τρεις πάνοπλες λεγεώνες. Στην μάχη που επακολούθησε οι Κρήτες
έχασαν. Ο Πανάρης κλείστηκε πίσω από τα τείχη της Κυδωνίας και ο Λασθένης
κατέφυγε στην Κνωσό, ετοιμάζοντάς την για πολιορκία. Οι πύλες της Κυδωνίας
έκλεισαν ερμητικά και άρχισε η πολιορκία, αλλά ο Πανάρης δεν άντεξε τον
ασφυκτικό κλοιό και παρέδωσε την πόλη στους Ρωμαίους.
Μετά την Κυδωνία οι σιδηρόφρακτες λεγεώνες του Μέτελλου
προχώρησαν προς την Κνωσό, τα τείχη της οποίας ορθώνονταν μπροστά στις
λεγεώνες. Ο Λασθένης μαζί με τα παλληκάρια του τόξευσε χιλιάδες βέλη εναντίον
τους. Λιθάρια και ό,τι άλλο υπήρχε μέσα στην πόλη έπεφτε πάνω στα κεφάλια των
Ρωμαίων. Ο Λασθένης εμψύχωνε τους άνδρες του πάνω στα τείχη, τους φώναζε να μην
δειλιάσουν και πως μέσα από τα τείχη ήταν τα σπίτια των πατέρων τους και πως
γι' αυτά πολεμούσαν.
Δυστυχώς όμως, οι δυνάμεις του Μέτελλου ήταν κατά πολύ
μεγαλύτερες από των Κρητών. Τα βλήματα από τις πολιορκητικές μηχανές γέμισαν
την πόλη και τα τείχη δεν άντεξαν τα αλλεπάλληλα χτυπήματα. Ο Λασθένης
βλέποντας πως από ώρα σε ώρα η πόλη θα έπεφτε στα χέρια των Ρωμαίων, μάζεψε μια
ομάδα έμπιστων στρατιωτών, συγκέντρωσε όλους τους θησαυρούς της πόλης σε ένα
σπίτι και το έβαλε φωτιά. Δεν ήθελε οι Ρωμαίοι να βρουν οτιδήποτε πολύτιμο.
Όταν οι Ρωμαίοι μπήκαν τελικά μετά από έφοδο στην πόλη,
επακολούθησε σφαγή. Οι στρατιώτες με τα ξίφη γυμνωμένα και με τα δόρατά τους,
επιτέθηκαν στους Ρωμαίους που τώρα ήταν μέσα στην πόλη. Το αίμα κύλαγε ποτάμι
στους δρόμους της Κνωσού. Ο Λασθένης με το ξίφος στο χέρι γεμάτο αίματα, δεν
μπορούσε να βλέπει την αγαπημένη του πατρίδα να φλέγεται και να λεηλατείται από
βαρβάρους. Με ένα μέρος του στρατού του άνοιξε δρόμο και βγήκε από την πόλη.
Η Κνωσός είχε χαθεί όπως και όλη η δυτική Κρήτη. Η μοναδική
ελεύθερη γωνιά ήταν η ανατολική Κρήτη. Έτσι κατέφυγε στην Ιεράπυτνα (Ιεράπετρα)
στην Ν.Α. Κρήτη. Εκεί έδωσε μια τελική μάχη με τους Ρωμαίους το 67 π.Χ., μάχη
την οποία επίσης έχασε.
Από τότε δεν βρίσκουμε αναφορές στον Στρατηγό Λασθένη από
την Κνωσό. Το πιθανότερο είναι να σκοτώθηκε σε εκείνη την τελευταία μάχη το
έτος 67 π.Χ. που ήταν το έτος ορόσημο. Από αυτήν την χρονιά και μετά παύουν να
υπάρχουν ελεύθερες ελληνικές πόλεις και η Ελλάδα ήταν πλέον μια ακόμη ρωμαϊκή
επαρχία, ένα λάφυρο της συγκλήτου, το πολυτιμότερο!
ΠΗΓΗ
Αίας ο Τελαμώνιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως