Κουζουλάδες : ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΣ

2 Αυγούστου 2015

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΣ

Η χριστιανική Ευρώπη φονεύει τον κρητικό λαό.

Επαναστάτες και άλλοι επιφανείς Κρήτες κατήγγειλαν με θάρρος την ηγεσία της Ευρώπης για τη στάση της υπέρ της Τουρκίας, το βομβαρδισμό του Ακρωτηρίου και τον αποκλεισμό του νησιού, στις αρχές του 1897.

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΣ

ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΟΠΛΑΡΧΗΓΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΚΡΙΤΩΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

O Kρητικός Λαός ανήκων εις την μεγάλην του Ελληνισμού οικογένειαν συνεμερίσθη πάντοτε τας υπέρ της απελευθερώσεως αυτής πολλάς και ποικίλας απ’ αιώνων δοκιμασίας.
Κατά την Μεγάλην του Έθνους Επανάστασιν του 1821 μετά δεκαετείς αγώνας κατά των εχθρών της Πατρίδος και της Πίστεως εν ω εγένετο κύριος του εδάφους και τινών φρουρίων και ανέμενε την επικύρωσιν της ανεξαρτησίας του και την ένωσίν του μετά του σχηματιζομένου τότε Βασιλείου, κατεδικάσθη υπό της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας να υποκύψη αύθις υπό ζυγόν ον είχεν αποτινάξει. Κατά της αδικίας ταύτης συνελθόντες οι αντιπρόσωποι του Κρητικού Λαού εν Μαργαρίταις Μυλοποτάμου την 23 Νοεμβρίου 1830 εντόνως διεμαρτυρήθησαν, υπέκυψαν δ’ αύθις εις την Τουρκίαν ένεκα της αδίκου εκείνης αποφάσεως της Ευρωπαϊκής διπλωματίας. Ο βίος έκτοτε των Κρητών μετεποιήθη εις μαρτυρικόν και διηνεκή αγώνα.
Η Τουρκία, αφ’ ου κατέστησαν αυτήν κυρίαν της Νήσου η Ευρώπη, εκήρυξε καθ’ ημών αμείλικτον πόλεμον εξοντώσεως και καταστροφής και διέπραττε παν ό,τι ηδύνατο να ανενθυμίζη εις τον λαόν την δουλείαν και την τυραννίαν, ασεβούσα προς πάν Ιερόν και όσιον, περιφρονούσα τας συστάσεις, τας οποίας διά πρωτοκόλλου η καταδικάσασα ημάς εις την δουλείαν Ευρώπη απηύθυνεν εις αυτήν, απαιτήσασα να μας κυβερνά μετά δικαιοσύνης και ισότητος.Αποτέλεσμα της διηνεκούς ταύτης ασεβείας των κυβερνώντων ημάς προς τα πολυτιμότατα του ανθρώπου δικαιώματα, της ζωής του και της τιμής του, είνε ότι άσβεστος κατέστη ο προαιώνιος πόθος ημών να ενωθή η Νήσος μετά της Μητρός, ουχί δε άπαξ η δις, αλλ’ επτάκις ελάβομεν τα όπλα επαναστατήσαντες και επτάκις την δυστυχή ημών χώραν κατέστρεψε το πυρ και ο σίδηρος της αγρίας βαρβαρότητος.
Οι Λαοί της Ευρώπης και της Αμερικής, προς ους αιωνίως αι γενεαί της Κρήτης θέλουσιν ευγνωμονεί, ύψωσαν πάντοτε φωνήν υπέρ του Δικαίου και διά πολλών μέσων και διά του αίματος αυτών έτι επεδίωξαν την ελευθερίαν του τυραννουμένου και καταδυναστευομένου Κρητικού Λαού. Οι τάφοι των υπέρ της Κρήτης πεσόντων αδελφών ημών Ευρωπαίων εισίν ιερόν προσκύνημα του Κρητικού Λαού και εκ των τάφων αυτών ιερά εξέρχεται σήμερον αγανάκτησις επί τοις τελουμένοις. Αλλ’ η Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη, ήτις απήλλαξε της δουλείας άλλους λαούς, ελάχιστα υπέρ ημών έπραξεν αφ’ ου και χθες έτι επυρπολήθησαν αι πόλεις μας και κατεστράφησαν αι κτήσεις μας και τα τέκνα και αι σύζυγοι ημών εσώθησαν καταλιπούσαι την Νήσον.
Η Σύμβασις της Χαλέπας του 1878 καίπερ παραχθείσα εκ της Συνθήκης του Βερολίνου εσχίσθη υπό της Τουρκίας προ οκταετίας και ουδεμία των υπογραψασών την Συνθήκην του Βερολίνου Δυνάμεων απέτρεψε την Τουρκίαν από της ανατροπής του Ευρωπαϊκού εκείνου έργου.

Αι Μεταρρυθμίσεις του παρελθόντος έτους, ας εδέχθημεν εξαναγκασθέντες υπό της Ευρώπης και κατόπιν των παρακελεύσεων της Ελληνικής Βασιλικής Κυβερνήσεως προς διατήρησιν της Ευρωπαϊκής ειρήνης, ουδέ καν αρχήν εφαρμογής έλαβον μεθ’ όλας τας κατελεθούσας διεθνείς επιτροπάς και μεθ’ όλον τον πόθον ημών ίνα αύται, ως θέλημα της Ευρώπης, εφαρμοσθώσι. Προς ματαίωσιν της Ευρωπαϊκής εκείνης αποφάσεως ήρξαντο αι σφαγαί του Ιανουαρίου ε. ε. εν Χανίοις και αλλαχού διευθυνόμεναι υπό των εν Γιλδίζ, τούτο δε κάλλιστα γνωρίζουσιν αι ενταύθα διεθνείς επιτροπαί, αι πυρπολήσεις των πόλεων και των χωρίων, αι καταστροφαί και αι λεληλασίαι, αι ιεροσολύαι, ο εκπατρισμός τριάκοντα χιλιάδων γυναικών και παίδων, τρεφομένων ήδη υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως, πληθύς δ’ ετέρων προτοφανών και ανηκούστων καταστροφών υπό τα όμματα, δυστυχώς, αυτών των αντιπροσώπων των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, υπό τα πυροβόλα πολυαρίθμων πλοίων του Ευρωπαϊκού στόλου, ων ο προορισμός είνε η προστασία του Δικαίου και των πασχόντων. Αρξαμένων των καταστροφών τούτων ενομίσαμεν ότι ήγγικεν η στιγμή πλέον καθ’ ην η Ευρώπη ήθελεν αποδώσει εκάστω το πρέπον, τιμωρούσα τους εργάτας τοιούτων φρικαλεοτήτων, τους μη σεβασθέντας τας αποφάσεις αυτής και δίδουσα το δίκαιον τέλος εις εκείνους οίτινες απεδείχθησαν άξιοι κρείσσονος τύχης και ιδιαιτέρας ευνοίας των Μεγάλων Δυνάμεων διότι πάντοτε εσεβάσθησαν τα θελήματα αυτών.
Ματαία ελπίς, Και αύθις αι δίκαιαι ημών προσδοκίαι διεψεύσθησαν κατά τρόπον μάλιστα κινούντα την φρίκην και του ψυχροτέρου των ανθρώπων.
Απέναντι του νέου ημών αγώνος κατά της Τουρκίας, ον αυτή εκήρυξε και καθ’ ημών και κατά της Ευρώπης προς ματαίωσιν διά φρικαλέου τρόπου των Μεταρρυθμίσεων, αγώνος καθ’ ον ηράμεθα πρωτοφανείς νίκας περιορίσαντες την τουρκικήν σημαίαν εντός των φρουρίων, σωθέντων και τούτων διά της Ευρωπαϊκής προστασίας, η Ευρώπη ετάχθη δυστυχώς καθ’ ημών και αντί να διακηρύξη ότι η Τουρκία, ουδέν σεβομένη, είνε αναξία να υπάρχη πλέον εν τη Ευρώπη, προστατεύει την φθίνουσαν πανταχού τουρκικήν εξουσίαν και δια των οβίδων της φονεύει τους μαχητάς της Ελευθερίας, τους αγωνιζομένους υπέρ εστιών και βωμών ως εν Ακρωτηρίω, Παλαιοχώρα, Ιεραπέτρα, Μαλάξα και αλλαχού, εν ω οι βομβολούμενοι, καίπερ τοσούτον προκληθέντες, ουδέ βολήν σφαίρας έρριψαν κατά των Ευρωπαϊκών στόλων και Ευρωπαϊκών αγημάτων.
Τίνος η ψυχή δεν συγκινείται επί τοις ανελπίστοις τούτοις παθήμασι του Κρητικού Λαού φονευομένου υπό της Χριστιανικής Ευρώπης διότι εδέχθη κατά το παρελθόν τας συμβουλάς και αποφάνσεις αυτής;
Διότι δεν δέχεται νέον ζυγόν τυραννικώτερον του καταλυθέντος;

Aλλ’ εκείνο όπερ εξέπληξε τας ψυχάς ημών, εκείνο όπερ η Ιστορία θέλει μετ’ αγανακτήσεως αναγράψει και αποκηρύξει ως ανάξιον των αρχών του αιώνος τούτου, είνε η απάνθρωπος αληθώς απόφασις της επισήμου Ευρώπης ν’ αποθάνωμεν άπαντες μετά των γυναικών και τέκνων ημών.
Αποκλείουσιν οι στόλοι της Ευρώπης τους λιμένας και τα παράλια της Κρήτης διατελούντα υπό τας σημαίας ημών, ινα υποστώμεν εν φθίνοντι δεκάτω εννάτω αιώνι, τον δι’ ασιτίας θάνατον και επιτρέπουσιν οι αυτοί στόλοι να τροφοδοτώνται μετά πολυτελείας οι βάρβαροι εχθροί ημών, οι εχθροί της Προόδου και του Χριστιανικού πολιτισμού, ενιαχού δε - απίστευτον αληθώς - τροφοδοτούσι τους αποκεκλεισμένους εχθρούς μας ως εν Καστελλίω της Κισσάμου. Βυθίζουσιν οι Ευρωπαϊκοί στόχοι τα πλοία, άπερ κομίζουσιν άρτον εις τα πεινώντα τέκνα ημών και προστατεύουσι δια των πυροβόλων τα τροφοδοτούντα τους εχθρούς ημών. Αποβιβάζουσιν αγήματα και αι σημαίαι των Χριστιανικών Δυνάμεων ενούνται μετά της σημαίας εκείνης ης σύμβολον η σφαγή παντός Χριστιανού και η ατίμωσις αυτού. Καταλαμβάνουσι πολεμικώς την χώραν ημών όπως εξαναγκάσωσιν ημάς εις νέαν υποταγήν, ίνα ίδωσι μετ’ ολίγον επαναλαμβανόμενον νέον αγώνα λυσσωδέστερον του υφισταμένου, καταστρεπτικώτερον και απανθρωπότερον, διότι η προτεινομένη Αυτονομία, ην ουδείς δέχεται, είνε νέα έκδοσις των Μεταρρυθμίσεων του παρελθόντος και θέλει χρησιμεύσει ως νέον πολεμικόν εγερτήριον, νέον στάδιον καταστροφών και πυρπολήσεων, σφαγών και ατιμώσεων αν ο Κρητικός Λαός εδέχετο αυτήν λησμονών το παρελθόν.
Ο Κρητικός λαός είπε την τελευταίαν αυτού λέξιν.
Κηρύξας την ένωσιν αυτού μετά της Μητρός Πατρίδος, ένωσιν ην θα είχεν ήδη κατορθώσει άνευ της μεροληπτικής επεμβάσεως της Ευρώπης, είνε έτοιμος σήμερον να υποστή παν είδος καταστροφής, είτε δια των όπλων των εχθρών, είτε δια των πυροβόλων των Χριστιανικών Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, είτε δια της ασιτίας ην επιβάλλει ημίν η Ευρώπη, έτοιμος σήμερον ίνα μη αύριον ευρεθή προ των φρικωδών εικόνων του παρόντος, διότι τοιούτον έχει πάσα ετέρα λύσις του Κρητικού ζητήματος πλην της Ενώσεως. Ο Κρητικός Λαός ποιείται τελευταίαν έκκλησιν προς τους λαούς της Ευρώπης και της Αμερικής. Ευγνωμονεί αιωνίως αυτούς αναλαβόντας την υπεράσπισιν του Δικαίου ημών, διαπέμπει δ’ ένθερμον παράκλησιν ίνα μη ούτοι υκνήσωσιν αγωνιζόμενοι υπέρ αυτού. Πολλοί λαοί ελεύθεροι σήμερον υπήρξαν ποτε υπόδουλοι και συναισθάνονται τα της δουλείας ανυπόφορα δεινά.
Είνε επιτετραμμένον λήγοντος του αιώνος τούτου, αιώνος Πολιτισμού και Ελευθερίας, αιώνος Δικαιοσύνης και Τιμής να καταδικασθώσιν εις τον δι’ ασιτίας θάνατον 300 χιλιάδες Κρήτες διότι ποθούσι να ζήσωσι και αυτοί την δύναμιν αυτών υπέρ της Προόδου, υπέρ των έργων της Ειρήνης και του Πολιτισμού;
Εν ονόματι του απαραγράπτου και αιωνίου Δικαίου του ανθρώπου, εν ονόματι της Ελευθερίας, υπό την αιγίδα της οποίας το παν ευνομεί και προάγεται, επικαλούμεθα την ευγενή αρωγήν των πεπολιτισμένων λαών υπέρ του Δικαίου ημών αγώνος.
Διακηρύττομεν εν πληρεστάτη συνειδήσει της ιεράς ημών υποθέσεως ότι τη βοηθεία του Παντοδυνάμου, θα εξακολουθήσωμεν τον αγώνα μέχρις εσχάτων και μόνον ο θάνατος θα κλείση το στόμα ημών όπερ από του ενός μέχρι του ετέρου άκρου της Νήσου μίαν εκπέμπει φωνήν, την φωνήν της Ενώσεως της Κρήτης μετά της Ελλάδος.
Εκ των στρατοπέδων
και των Επαρχιών της Κρήτης.
Κατά Μάρτιον του 1897.