ΟΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΣΥΝΤΟΜΟΣ Πολιτική απολογία  ΕΝΩΠΙΟΝ 

 του Κρητικού Λαού

Tου κ. ΙΩΑΝΝΟΥ K. ΠΑΣΣΑΔΑΚΗ

  (Πρώην Βουλευτού και Υπουργού Γεν. Διοικητού Κρήτης) 

δια τα πεπραγμένα του εν Κρήτη επί κατοχής

Το εξέδωσε μέσω υποστηρικτών του, ενώ ήταν φυλακισμένος ως δοσιλόγος, τον Ιανουάριο του 1948. Το κείμενο είναι γραμμένο σε τρίτο πρόσωπο, όμως, όπως εξηγείται στον επίλογο, ο ίδιος ζήτησε να γραφεί και να εκδοθεί, εκ μέρους του. 

ΠΗΓΗ εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ   (Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Κρήτης)
 

“ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΑ ΛΑΟΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Μόλις η συμφορά του παγκοσμίου πολέμου εσταμάτησεν η κακή μοίρα έκαμεν, όπως νέα εξ ίσου μεγάλη συμφορά εκσπάση εις την ατυχή μας Πατρίδα. Ο εμφύλιος πόλεμος! Επηκολούθησεν ούτω μεταπολεμικώς μία μεγάλη πολιτική σύγχυσις κατά την οποίαν έγιναν πολλαί αδικίαι και εις το λεγόμενον «δοσιλογικόν ζήτημα» και ενώ άλλοι ίσως ένοχοι, ουδέν έπαθον, τουναντίον άλλου αθώοι δια μηνύσεων των κομμουνιστών εσύρθησαν, (διότι ήσαν μαχητικά εθνικόφρονα στοιχεία και έπρεπε να συντριβούν) προ των δικαστηρίων, εδεινοπάθησαν και κατεδικάσθησαν.
Μεταξύ των αδίκως καταδικασθέντων αυτών είναι κατά πανθομολογουμένην γνώμην και ο Πολιτικός συμπατριώτης μας κ. Πασσαδάκης καταδικασθείς εις ισόβια δεσμά υπό του εν Αθήναις Ειδικού Δικαστηρίου δοσιλόγων Υπουργών, με μόνην την κατηγορίαν ότι κατά το διάστημα της Κατοχής έγραφε και ωμίλει προς τον λαόν δια το ζήτημα του Κομμουνισμού και τούτο εχαρακτηρίσθη, ότι το έκαμεν εκ γερμανοφιλίας.
Ημείς όμως οι φίλοι του που εκ του πλησίον παρηκολουθήσαμεν κατά την διάρκειαν της κατοχής την όλην δράσιν και συμπεριφοράν του κ. Πασσαδάκη και γνωρίζομεν πόσον ούτος ειργάσθη πατριωτικώς με καθαράν και αγνήν συνείδησιν και πόσον ηγωνίσθη εις το πλευρόν μας και μαζί μας εμαρτύρησεν ούτος κατά την τραγικήν περίοδον αυτήν δια να δυνηθή να κάμνη πάντοτε και μόνον το καλόν δια την Κρήτην και δι όλους τους συμπατριώτας μας, θεωρούμεν καθήκον μας να εκθέσωμεν τα κατωτέρω δια την όντως πατριωτικήν δράσιν επί κατοχής του κ. Πασσαδάκη, όστις αντί να παρασημοφορηθή δι όσα επέτυχεν ευρίσκεται εν Αθήναις ασθενής εις τας φυλακάς Ζελιώτη δια να καταδείξωμεν εις τους αγαπητούς ομοϊδεάτας Εθνικόφρονας Κρήτας πόσον η καταδίκη του συμπατριώτου μας τούτου εντίμου Πολιτικού είναι αβάσιμος, άδικος, όσον και αντισυνταγματική.
Τα όσα εκθέτομεν κατωτέρω είναι, ως δύναται να ελέγξη η κοινή γνώμη της Κρήτης, λόγια αληθείας και δικαιοσύνης εις την υπόθεσιν του κ. Πασσαδάκη. Τα γραφόμενα αποτελούν εν είδος προχείρου Απολογίας του απ’ ευθείας προς τον λαόν, εφ’ όσον η ερήμην καταδίκη του κ. Πασσαδάκη δεν επιτρέπει ανακοπήν, ώστε να γίνη επί παρουσία του δίκη κανονική και δυνηθή ούτος να υπερασπίση εαυτόν.
Ούτω θα εκθέσωμεν κατωτέρω εν συντόμω:
ΠΩΣ Ο κ. ΠΑΣΣΑΔΑΚΗΣ ΑΝΕΛΑΒΕΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΝ ΕΠΙ ΚΑΤΟΧΗΣ
Ως θα ενθυμούνται οι κάτοικοι του Νομού Ηρακλείου μόλις οι Γερμανοί εισήλθον εις Ηράκλειον, εγκατέστησαν προχείρως Αρχάς, τον μεν μακαρίτην Τσατσαρωνάκην ως Νομάρχην, τον δε Χρ. Ζουράρην ως Δήμαρχον. Μετά τινας όμως ημέρας τούς εφυλάκισαν και εις την θέσιν των εγκατέστησαν, επειδή εθεώρησαν φαίνεται καταλληλοτέρους εκ των πληροφοριών ας έλαβον, ως Νομάρχην τον κ Πασσαδάκην και ως Δήμαρχον τον δικηγόρον Πλεύρην, χωρίς να τους ερωτήσουν καν, εάν θέλουν ή όχι, αλλά κατά τρόπον στρατιωτικής διαταγής και αγγαρείας διέταξαν αυτούς να αναλάβουν υπηρεσίαν. Την εποχήν εκείνην, ήτο αγρία τρομοκρατία και κανείς δεν ετολμούσε να αρνηθή την αγγαρείαν, που διέτασσον οι Γερμανοί, διότι κάποιος τότε εδυστρόπησε να εκτελέση μίαν διαταχθείσαν αγγαρείαν και εξετελέσθη άνευ διατυπώσεων μέσα εις τον δρόμον. Δεν ήτο, όθεν τότε εύκολον να αρνηθή να αναλάβη την υπηρεσίαν αυτήν. Άλλωστε τότε και άλλοι συνάδελφοί του επιστήμονες δεν ηρνήθησαν εις τον κατακτητήν να εκτελέσουν αγγαρείας και δη χειρονακτικάς. Δεν επεδίωξε λοιπόν το αξίωμα, αλλά το ανέλαβεν μόνον κατόπιν προσκλήσεως και διαταγής. Το τοιούτον δε ετόνισεν ρητώς εις την τότε δημοσιευθείσαν μικράν του εγκύκλιον προς τους κατοίκους του Νομού εις την οποίαν ανέφερεν ο κ. Πασσαδάκης ότι, «ανέλαβε κληθείς υπό των Γερμανικών Αρχών». Βεβαίως βραδύτερον ηδύνατο ο κ. Πασσαδάκης να υποβάλη παραίτησιν δήθεν δια λόγους υγείας και να αποσυρθή. Δεν το έπραξεν όμως δια τον κάτωθι λόγον: Μόλις ανέλαβεν υπηρεσίαν εζήτησεν από τον τότε κατακτητήν Ηρακλείου Στρατηγόν Ρίγγελ δύο πράγματα. Πρώτον: να κλείση πλέον η περίοδος του πολέμου και να μη φονεύωνται πλέον οι πολίται χωρίς να περάσουν από δικαστήριον δια να εξετασθή το αδίκημά των, διότι έως τότε οι Γερμανοί εξετέλουν εδώ και εκεί καθ’ ομάδας ιδία τους ατυχείς χωρικούς μας άνευ διατυπώσεων και δεύτερον: Να μη παίρνουν αι γερμανικαί υπηρεσίαι τα έπιπλα και άλλα είδη των πολιτών αυθαιρέτως – όπως έκαμναν έως τότε – αλλά να δίδουν αποδείξεις δια να δυνηθούν οι πολίται ούτοι να λάβουν βραδύτερον αποζημίωσιν από το Ελληνικόν Δημόσιον, όπως έγινε κατόπιν και έλαβον ούτοι αποζημιώσεις και μάλιστα ικανοποιητικάς.
Επειδή και τα δύο αυτά αιτήματα του κ. Πασσαδάκη έγιναν από τον Γερμανόν Στρατηγόν δεκτά και τούτο, το έμαθεν ο κόσμος και το εθεώρησεν ως πρώτην επιτυχίαν του, ήλθον πολλαί επιτροπαί και εκλεκτά πρόσωπα και εκ των δύο κομματικών παρατάξεων, του εξέφραζον την ευχαρίστησίν των, διότι ανέλαβεν αυτός ως Νομάρχης, που ήτο γνωστός ως μετριοπαθής από κομματικής απόψεως και τον παρεκάλουν να μείνη δια να προσφέρη, επειδή εγνώριζεν την γερμανικήν γλώσσαν, ότι ηδύνατο κατά την απελπιστικήν αυτήν συμφοράν που είχε εύρει την ατυχή ιδιαιτέραν Πατρίδα μας. Ένεκα των παρακλήσεων αυτών και επειδή είχε και αυτός προσωπικώς την γνώμην, ότι εις πολιτικός δεν πρέπει να είναι μόνον δια τους καλούς και ευκόλους καιρούς, αλλά πρέπει προπαντός να ευρίσκεται εις το πλευρόν του λαού, δια να τον βοηθήση εις ό,τι δύναται κυρίως κατά τας κακάς και δυστυχισμένας περιστάσεις, όπως ήταν οι περιστάσεις της Κατοχής, απεφάσισε να μείνη, αλλ’ όχι να υπηρετήση χλιαρά και τυπικώς, αλλά με ζέσιν και ψυχήν, να εργασθή και να προσφέρη ό,τι ήτο ανθρωπίνως δυνατόν, έστω και εάν αυτός ένεκα τούτου θα εξετίθετο, θα παρεξηγείτο πολιτικώς και θα εθυσίαζεν το πολιτικόν του μέλλον. Ούτω παρέμεινεν εις την θέσιν του Νομάρχου με μόνον το εσωτερικόν αυτόν ιερόν πόθον και πρόγραμμα να εξυπηρετήση τους συμπατριώτας μας, να βοηθή τους κινδυνεύοντας και να κάμνη το καλόν, εις όσους περισσοτέρους θα του ήτο δυνατόν. Βραδύτερον η Κυβέρνησις Λογοθετοπούλου εκτιμώσα την δράσιν του τον εκάλεσεν ν’ αναλάβη το αξίωμα του Διοικητού. Το έπραξε κατόπν και η Κυβέρνησις του μακαρίτου Ράλλη, όστις του εξέφρασε δι επιστολής του δημοσιευθείσης τότε εις τας εφημερίδας επαίνους και θερμά συγχαρητήρια δια την όλην εθνικήν δράσιν την οποία επληροφορείτο. Υπ’ αυτάς τας συνθήκας το έφερον αι περιστάσεις να αναλάβη ο κ. Πασσαδάκης υπηρεσίαν επί Κατοχής χωρίς να το επιδιώξη.
ΠΟΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕΝ ΕΠΙ ΚΑΤΟΧΗΣ Ο κ. ΠΑΣΣΑΔΑΚΗΣ
Όλοι οι συμπατριώται μας τον παρηκολουθήσαμεν εκ του πλησίον και επροσέξαμεν την πατριωτικήν συμπεριφοράν του, και δυνάμεθα να την ενθυμηθώμεν και να ομολογήσωμεν ότι, όταν άλλοι γενναίοι συμπατριώται μας εθνικόφρονες πολεμισταί ηγωνίζοντο εις τα βουνά δια να απελευθερώσουν την Πατρίδα, τότε και ο κ. Πασσαδάκης ηγωνίζετο ως πολιτικός εις το γραφείον με πρόγραμμα να βοηθήση τους εκάστοτε συλλαμβανομένους συμπατριώτας μας και πίπτοντας εις τους όνυχας του κατακτητού. Ήτο και αυτή μία σοβαρά υπηρεσία κατά τους απελπιστικούς αυτούς καιρούς της δουλείας. Ενθυμούμεθα ότι ο κ. Πασσαδάκης ουδένα εκακομετεχειρίσθη ποτέ ή επίεσε και εξύβρισεν αλλ’ όλους εδέχετο πάντοτε με ευγένειαν, φιλίαν και αγάπην και ήτο πάντοτε εις το πλευρόν του πληθυσμού δια να τρέξη και ικετεύση τους κατακτητάς και προσπαθήση να βοηθήση και σώση τους ατυχείς που συνελαμβάνοντο.
Ελπίζομεν να μην ευρεθή κανείς συμπατριώτης να είπη ότι, επήγεν εις του κ. Πασσαδάκη και του εζήτησε κάποτε την βοήθειάν του δια να υπάγη εις τους Γερμανούς να ενεργήση δια τους ιδικούς του και αυτός ηρνήθη να το πράξη.
Ήτο όμως αληθώς τραγική τότε η θέσις του. Μία συνεχής αγωνία ψυχική και πνευματική τον κατείχον, διότι και εις το Γραφείον και εις το σπίτι του κατέφθανον διαρκώς ομάδες ατυχών συμπατριωτών μας που ωλοφύροντο και με την απελπισίαν εις την ψυχήν τον παρεκάλουν να φροντίση δια την σωτηρίαν των συγγενών και συγχωριανών των, τους οποίους είχον συλλάβει οι Γερμανοί και ήτο άγνωστον πολλές φορές ούτε πού τους είχον μεταφέρει και αν εζούσαν ακόμη ή είχον ήδη εκτελεσθή.
Θα εχρειάζετο να γραφή εις ογκώδης τόμος δια να περιλάβη τας περιπτώσεις της ανεκδιηγήτου αυτής τραγωδίας. Εδώ μόνον μία μικράν και σύντομον εικόνα θα δώσωμεν των αλησμονήτων εκείνων ημερών της δουλείας.
Και δια να σώση έκαμνεν το παν! Οι κατακτηταί ηξίουν μεθ’ έκαστον σοβαρόν σαμποτάζ να κάμνη εγκύκλιον προς τους κατοίκους και να αποδοκιμάζη τα σαμποτάζ. Και το έκαμνεν δια να μετριάζη κάπως την μανίαν των Κατακτητών οίτινες εγίνοντο θηρία ανήμερα μόλις ηγγέλετο εν σαμποτάζ. Τους επαινούσε με άρθρα εις τας εφημερίδας δια τον αγώνα του κατά του Μπολσεβικισμού, και γενικώς όλα τα μετεχειρίζετο δια να δυνηθή να επιτύχη την σωτηρίαν και απελευθέρωσιν των συλλαμβανομένων και κινδυνευόντων. Βεβαίως επετύγχανε τούτο εις πολλάς περιπτώσεις αλλά δεν ήτο πάντοτε εύκολον να σώζη όλους τους ατυχείς! Ιδίως εις τας περιπτώσεις που εγίνετο σαμποτάζ και οι κατακτηταί κατά τρόπον βάρβαρον ετυφέκιζαν αμέσως επί τόπου τους πρώτους τυχόντας που συνελάμβανον, τότε βεβαίως δεν ήτο εύκολος η σωτηρία διότι ήτο πλέον αργά όταν το επληροφορείτο δια να ενεργήση. Τέτοιο π.χ. συνέβη και εις την περίπτωσι της εκτελέσεως των αειμνήστων Τίτου Γεωργιάδου, Μαρή, Καστρινάκη και των άλλων μαρτύρων πατριωτών. Τούτους είχον συλλάβει μάλλον φαίνεται δια να τους εκφοβίσουν και επρόκειτο να τους απολύσουν όπως τους εβεβαίωσεν ο τότε Φρούραρχος του Ηρακλείου που τους επεσκέφθη. Δια την κακήν όμως μοίραν μία ομάς οπαδών του Ντεγκώλ ήλθε την νύκτα με μερικούς Άγγλους με υποβρύχιον και δια δυναμίτιδος ανετίναξε περί τα 16 αεροπλάνα εις το αεροδρόμιον του Ηρακλείου. Το σαμποτάζ αυτό ήτο σοβαρώτατον . Ο Διοικητής του Φρουρίου Χανίων δια να το αναγγείλη εις το Στρατηγείον Βερολίνου έπρεπε να αναφέρη και την επιβληθείαν ποινήν εις αυτό. Ούτω κατά την νύκτα ελήφθη απόφασις αποτόμως να εκτελεσθούν οι αθώοι όμηροι. Την διαταγήν έδωκεν εκ Χανίων το Φρούριον και τόσον βιαστικά που ούτε ο κ. Πασσαδάκης ούτε ο κ. Λουλακάκης, όστις ήτο τότε Διοικητής, έλαβον τον καιρόν να βοηθήσωσιν. Εάν δεν συνέβαινεν το μοιραίον σαμποτάζ και οι εθνομάρτυρες συμπατριώται μας παρεπέμποντο εις δίκην, ασφαλώς θα εσώζοντο.
Αν θα ηρώτα τις πόσους ακριβώς υπολογίζει ο κ. Πασσαδάκης όταν ήτο Διοικητής ότι έσωσε και εβοήθησε θα του απαντούσεν ότι δεν δύναται να ενθυμήται ακριβώς, διότι δεν εκρατούσε τέτοιους λογαριασμούς. Εις κάθε περίπτωσιν συλλήψεως που ήρχετο εις γνώσιν του αμέσως εβοηθούσε και προσεπάθη να σώση. Ο κ. Πασσαδάκης απλώς έκαμνεν το πατριωτικόν του τούτο καθήκον και πολλάκις δεν επεδίωκεν ούτε εν απλούν «ευχαριστώ» από τους διασωζομένους.
Αλλ’ εάν ο κ. Πασσαδάκης δεν ενθυμείται καλώς εκείνους που έτυχεν να βοηθήση εν τούτοις ενθυμούνται τούτο καλώς όλοι εκείνοι που με την επέμβασίν του είδον ότι τότε εβοηθήθησαν και έσωσαν την ζωήν των ή την ελευθερίαν των, και οίτινες ελπίζομεν ότι εις την καρδίαν των θα διατηρούν κάποιαν μικράν, έστω, ευγνωμοσύνην δι’ αυτόν. Αυτή η σκέψις τον παρηγορεί, τώρα κατά την δυστυχίαν της αδίκου φυλακίσεώς του. Προπαντός εβοήθησε να σωθώσι πολλά μεμονωμένα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων ήσαν και εξέχοντα πρόσωπα πολιτικά, ιδίως εκ της πόλεως των Χανίων, τα οποία είχον συλληφθή διότι ήσαν εκ των αρχηγών της εθνικής αντιστάσεως. Ούτοι είχον βαρείας κατηγορίας και η ποινή των θα ήτο ασφαλώς ο θάνατος»
  ΠΗΓΗ εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ

http://www.patris.gr/articles/221220/148535

 Απελευθέρωση Κρητών κρατουμένων, ανάμεσα τους με το παλτό στο χέρι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Δεξιά διακρίνεται ο Ιωάννης Πασσαδάκης, που τους υποδέχτηκε στην έξοδο.

Πρόθυμοι υπήρχαν πάντα 

ΠΗΓΗ εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ   Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη

Ο κατοχικός «υπουργός Κρήτης» Ι Πασσαδάκης ήταν ίσως ο πιο ένθερμος γερμανόφιλος «επίσημος» Κρητικός στη διάρκεια της κατοχής… Το όνομά του συνδέθηκε με όλη την περίοδο της παρουσίας των κατακτητών στο νησί, καθώς κατείχε, αρχικά, τη θέση του «νομάρχη» Ηρακλείου, διορισμένος από τον Τσολάκογλου, και στη συνέχεια του «υπουργού -γενικού διοικητή» του νησιού, ως μέλος των κατοχικών «κυβερνήσεων» Λογοθετόπουλου και Ράλλη.
Ο σπουδαγμένος στη Γερμανία δικηγόρος, και άλλοτε βουλευτής, είχε συχνά και το ρόλο του «υπουργού» προπαγάνδας, παρακολουθώντας προφανώς στενά τις δραστηριότητες του Γκαίμπελς. Ως «άρχων» της Κρήτης, από το 1941 μέχρι το 1944, απηύθυνε διαρκώς πύρινα κηρύγματά υπέρ του Χίτλερ και του ναζισμού, δικαιολογώντας, στο όνομα των μεγάλων ινδαλμάτων του, ακόμη και τις μαζικές σφαγές σε βάρος των Κρητικών, όπως στην περίπτωση του Ολοκαυτώματος της Βιάννου… Συχνά, απευθυνόταν και στο πανελλήνιο, με ομιλίες του μέσω του ελεγχόμενου από τις κατοχικές αρχές ραδιοσταθμού Αθηνών. Μετά την απαγωγή του Κράιπε, τον Απρίλιο του 1944, δεν δίστασε να απειλήσει τον κρητικό λαό με αφανισμό! Χαρακτήριζε τον Χίτλερ «μεγάλο και εμπνευσμένο ηγέτη», και δεν ξεχνούσε να του στέλνει τηλεγραφήματα αφοσίωσης κάθε χρόνο στα γενέθλιά του (20 Απριλίου). Βασικός στόχος της πολιτικής του, όπως έγραφε στα ενθουσιώδη για τα SS άρθρα του, η Γερμανία να κερδίσει τον πόλεμο και η Ελλάδα να επωφεληθεί από τη γερμανική υποδούλωση, για την οποία έγραφε ότι έγινε κατά… «θεία εντολή»!!...
Στη δίκη των δοσιλόγων πρωθυπουργών και υπουργών, που έγινε από τις 21 Φεβρουαρίου 1945 και ολοκληρώθηκε με την ετυμηγορία στις 31 Μαΐου του ίδιου χρόνου, καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά. Καταδικάστηκε πάντως απλώς για τρία από τα κείμενά του και δύο μόνο από τις ομιλίες του, χωρίς να έχει καταδίκη για τη συνολική δράση του. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ήταν υπόλογος, για το διάγγελμά του, με την ανάληψη των καθηκόντων του ως «υπουργού- γενικού διοικητή Κρήτης», που δημοσιεύτηκε στο «Ελεύθερον Βήμα» στις 10 Φεβρουαρίου του 1943 (νωρίτερα, από τον Αύγουστο του 1941 υπηρετούσε ως «νομάρχης» Ηρακλείου, διαδεχόμενος τον Τσατσαρωνάκη που κι αυτός είχε διοριστεί από τους Γερμανούς), για άρθρα του, στις 23 Νοεμβρίου 1943 στο «Ελεύθερον Βήμα» και στον «Παρατηρητή» Χανίων, που αναδημοσιεύτηκε από το «Ελεύθερον Βήμα», στις 13 Μαΐου 1944, καθώς και δυo ομιλίες του, στις 25 Μαρτίου 1944, που αναδημοσίευσε η «Καθημερινή» τέσσερις ημέρες αργότερα, στις 29 Μαρτίου, και μια δεύτερη ομιλία του, στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού, που αναδημοσίευσε επίσης το «Ελεύθερον Βήμα», στις 18 Ιουνίου 1944. Σε όλα αναφερόταν με θαυμασμό στο «έργο» των ναζί και καλούσε τον ελληνικό λαό να σταθεί δίπλα στις δυνάμεις του Χίτλερ, προκειμένου να κερδίσουν τον πόλεμο και να κατατροπώσουν τον μπολσεβικισμό, τον εβραϊσμό και τις δυνάμεις της Αγγλίας. ..
Τον Φεβρουάριο του 1949, δικάστηκε και πάλι από το ειδικό δικαστήριο δοσιλόγων υπουργών, με την κατηγορία ότι υπέδειξε στους Γερμανούς 300 πατριώτες, οι οποίοι συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία, όπου οι περισσότεροι πέθαναν. Όμως γι αυτή την κατηγορία αθωώθηκε…
Σύμφωνα με πληροφορία που δημοσίευσε στις 16 Ιουνίου 2007 στην «Πατρίδα» ο εκπαιδευτικός και ιστορικός ερευνητής Γιώργος Καλογεράκης, ο Πασσαδάκης καταγόταν από το χωριό Βορίτσι Πεδιάδας. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Παχιαδάκης, αλλά το είχε αλλάξει, μόνος εκείνος απ’ όλη την οικογένειά του, απ΄ την οποία απομονώθηκε εξαιτίας της φιλογερμανικής δράσης του. Αρρώστησε και πέθανε στη φυλακή. Η αλλαγή του επιθέτου του επιβεβαιώνεται και από τη δική μας έρευνα. Μάλιστα εντοπίσαμε τις διαφημιστικές καταχωρίσεις του για τις εκλογές του 1926, όταν ήταν υποψήφιος με το Λαϊκό Κόμμα, στις οποίες έφερε το επώνυμο Παχιαδάκης. 

Ο «υπουργός» Κρήτης Ιωάννης Πασσαδάκης με τον εκπρόσωπο των αρχών κατοχής, την Πρωτοχρονιά του 1944, στα Χανιά. (Φωτογραφία από τον «Κρητικό Κήρυκα»)
 

ΠΗΓΗ εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ   Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη
http://www.patris.gr/articles/221220/148530