Φαλάσαρνα,

Φαλάσαρνα η παλαιότερη γνωστή ναυτική πόλη της Κρήτης. Η περιοχή φαίνεται να κατοικείται ήδη από τα μινωϊκά χρόνια, ενώ η πόλη της Φαλάσαρνας υπήρχε ως οργανωμένος οικισμός τουλάχιστον από τον 6ο αιώνα π.Χ. Στο λιμάνι της Φαλάσαρνας αναφέρεται ήδη από το 350 π.Χ. ο Σκύλακας «Στο ακρωτήριο βρίσκεται η δυτικότερη πόλη, η Φαλάσαρνα και ο κλειστός λιμένας της»), Εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης, του οχυρωμένου κλειστού λιμένα της και της ύπαρξης εντυπωσιακών δημόσιων κτηρίων και τειχών που προϋποθέτουν οικονομική ευρωστία και το ανάλογο ανθρώπινο δυναμικό, η Φαλάσαρνα υπήρξε πιθανότατα πόλη που ζούσε από την πειρατεία και το δουλεμπόριο τρομοκρατώντας τη Μεσόγειο κατά την Ελληνιστική εποχή. Περιτειχισμένο πίσω από ισχυρά ελληνιστικά τείχη, το οχυρωμένο λιμάνι έκανε την πόλη μια από τις δυνατότερες ναυτικές και πειρατικές πόλεις της Κρήτης. Η ακμή της Φαλάσαρνας δεν έμελλε όμως να διαρκέσει πολύ. Φαίνεται να σταματά απότομα, όπως απότομα σταματά και η ζωή της πόλης. Η καταστροφή της ήρθε πιθανότατα από τους Ρωμαίους το 68 π.Χ., κατά την εκστρατεία του Μέτελλου για την πάταξη της πειρατείας στη Μεσόγειο. Είναι πολύ πιθανόν ο Μέτελλος, πριν αποβιβαστεί στην Κυδωνία, να κατέστρεψε τη Φαλάσαρνα και να αχρήστευσε το λιμένα της ώστε να μην αφήσει στα νώτα του ένα εχθρικό λιμάνι σε απόσταση μιας μέρας πλου.

Μετά την καταστροφή της πόλης τα ίχνη επανακατοίκησης

είναι πενιχρά, καθώς το λιμάνι  αχρηστεύτηκε.

Μετά το τεράστειο σεισμό  του 365μχ στην Νοτιοδυτική Κρήτη και την ανύψωση της 10 μέτρα απο την επιφάνεια της θάλασσας  η Φαλάσαρνα εγκαταλείπεται οριστικά. Στο Μεσαίωνα η θέση της είναι άγνωστη και μόλις το 1837 ο Άγγλος περιηγητής R. Pashley αναγνώρισε και ταύτισε τα ερείπιά της, όχι όμως και το λιμάνι που βρισκόταν πλέον 100 μέτρα μακριά