Η σκύλα δεν θα πάψει ποτέ να είναι σκύλα, όπως και η Χάρυβδη να είναι πάντα Χάρυβδη.
Όταν όμως βρεθείς στην δυσχερή θέση που υποχρεωτικά πρέπει να επιλέξεις ένα από τα δυο αυτά κακά, σταθμίζεις όλους τους παράγοντες και φυσικά αποφασίζεις να επιλέξεις όσο είναι δυνατόν το λιγότερο κακό, αυτό λοιπών έκαναν και οι βυζαντινοί προτιμώντας «Κρειττότερόν εστιν ιδέναι εν μέση τη πόλει φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων ή καλύπτραν λατινικήν»(Κάλιο τούρκικο φέσι παρά παπική τιάρα)
Άλλο τώρα αν μετά από αιώνες και τόσες τεκτονικές ιστορικές μετατοπίσεις αυτό το γεγονός μας ξενίζει, ώστε να επιχειρούνται ακροβατικές ερμηνείες με μια αποστασιοποιημένη κι εντελώς εκτός ιστορικού πλαισίου προσέγγιση.
Θα αρκούσε ίσως η ενσυναίσθηση (αν δεν τα κατεβάζαμε όλα αμάσητα) ότι το πιο λογικό, δεδομένων των κρίσιμων συνθηκών, οι βυζαντινοί καθώς βρίσκονταν σε κατάσταση απόλυτης απόγνωσης σε κάθε περίπτωση θα έκριναν τα πάντα ώστε με την επιλογή τους να υπερασπίσουν όσο καλύτερα μπορούσαν την αβέβαιη μοίρα τους, κι αυτό φυσικά έκαναν.
Πέραν τις αναφορές τούτου ως ιστορικού γεγονότος, δεν επιτρέπεται να τίθεται καν θέμα αν έπραξαν σωστά η λάθος.
Τόσο απλό, κι όμως δύσκολο να κατανοηθεί κατά την τρέχουσα ιστορική συγκυρία.
Νομίζω ότι με αυτό αναδιορθώνω έστω και μερικός παλαιότερες θέσεις μου επ΄ αυτού, οι οποίες βέβαια σωστά θεωρούνται λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως