Οι Κρητικοί άγιοι. Οι αγιογραφημένοι νεομάρτυρες όπως απεικονίζονται στης εκκλησίες και στα ξωκλήσια της Κρήτης, κρατούν σταυρό φορώντας τις παραδοσιακές τους φορεσιές, με βράκα, στιβάνια, κι εκτός από το σαρίκι στο κεφάλι φοράνε και φωτοστέφανο.
Οι Άγιοι Νεομάρτυρες Εμμανουήλ, Ανεζίνα και τα τέκνα αυτών Γεώργιος και Μαρία.
Οι Νεομάρτυρες της πίστεως,
Εμμανουήλ, Ανεζίνα και τα παιδιά τους Γεώργιος και Μαρία ήταν κρυπτοχριστιανοί
και είχαν τα εξής τούρκικα ονόματα: «Ιβραήμ Ιβνί Αβδουλλάχ και Φατμέ Ιβνί Αβδουλλάχ
οι γονείς και τα παιδιά Μουσταφάς και Χατιζιέ».
Ως Μουσουλμάνοι ζούσαν στο
χωριό Μελισσουργιό της Κισάμου και δούλευαν έξω στα χωράφια τους ήσυχοι. Μια
μέρα ο γείτονας τους είδε να κάνουν τον Σταυρό τους και τους κατέδωσε στους
Τούρκους...
Ως μόνα στοιχεία που βρέθηκαν
για τους τέσσερις Νεομάρτυρες από το Μελισσουργιό Κισάμου είναι η απόφαση του
δικαστηρίου την οποία και παραθέτομε ως έχει.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Ενεφανίσθη ενώπιον εμού του
ιεροδίκου Χανίων Ισμαήλ Χακή Χαφήζ Αλή Ογλού εκ Μελισσουργιού και μου
κατήγγειλε τα εξής:
Προ οκτώ ετών παρουσιάσθη εις
τον ιεροδίκην Κισσάμου ο Ιβραήμ Ιβνί Αβδουλλάχ και εδήλωσεν ότι είναι
χριστιανός «Μανώλης του Γιώργη» και η σύζυγος του Φατμέ Ιβνί Αβδουλάχ «Μαρία»
και επιθυμούν να γίνουν Μουσουλμάνοι ως και τα τέκνα του, εν θύλη και εν άρρεν,
αυτοπροαιρέτως.
Με την ανωτέρω δήλωσιν
εγένοντο Ισλάμιδες ως η επιθυμία των κατά τους κανόνας του Ιερού Δικαίου
λαβόντες τα ανωτέρω Ιερά ονόματα οι γονείς και Μουσταφάς και Χατιζιέ τα τέκνα
των και έζων Ισλάμιδες και οι τέσσαρες, θεωρούμενοι από τους πιστούς ως γνήσιοι
Μουσουλμάνοι.
Ο γείτων των όμως Μουρά αγάς
τους είδε προ ενός μηνός εις το Πλακάλωνα χωρίον Κισσάμου μεσημέρι και εκάθισαν
να φάνε και προτού αρχίσουν έκαμαν τον Σταυρό των χριστιανών. Τους
παρηκολούθησε άμα απόφαγαν και έκαμαν πάλι Σταυρόν ως και τα παιδιά. Ήλθε
αμέσως και μου το είπε δια να πεισθώ τους παρηκολούθησα με τους Γαλήπ, Μπαχρήν
και Χασάν και τους είδομεν με τα μάτια μας την ώρα που ετοιμάζοντο να
κοιμηθώσιν εις το αυτό αλώνι και έκαμαν και οι 4 Σταυρόν.
Έφερα και τους ανωτέρω μάρτυρας
και τους 4 Χιγιανέτ δια να τιμωριθώσι όπως ο Ιερός Νόμος ορίζει. «Ισαλλάχ
Βαλλαχή».
Διέταξα και παρουσιάσθησαν οι
3 Τούρκοι μάρτυρες και οι 4 Χιγιανέτ άπιστοι με δεσμά οκάδων 86 λαιμού και
μέσης και αφού εξήτασαν τους πιστούς ενώπιον των κατηγορουμένων τους είπον να
απολογηθούν. Ούτοι ηλικίας οι γονείς 38-40 ετών και τα παιδιά 16-18 ετών,
απήντησαν: «Χριστιανοί εγεννήθησαν και χριστιανοί θα αποθάνουν».
Τους ηρώτησα αν έχουν
Τουρκέψη και απήντησαν εις το σώμα, όχι εις την ψυχήν και δεν εννοούν να αρνηθούν
πλέον το Χριστόν και να προσκυνήσουν τον προφήτην του Θεού Μωάμεθ, τον οποίον
επί ολίγα έτη προς το θεαθήναι ελάτρευον ψευδώς. Ήμαρτον δια την φράσιν.
Λαβών υπ όψει τον Ιερόν
Νόμον, τον υπ αριθμ. 28 Φετφάν του Ενδοξοτάτου Μουτφή Σεϊρουλλάχ εφένδη και τας
καταθέσεις των 3 πιστών ως και τας απολογίας των κατηγορουμένων:
Καταδικάζω τους τέσσαρας
απίστους Μανώλην του Γεωργίου ετών 40 Γιώργην του Μανώλη ετών 18, Ανεζίναν του
Κωσταντή ετών 38 και την Μαρίαν του Μανώλη ετών 16, εις τον δι αποκεφαλισμού
θάνατον , εκτελεθησόμενον υπό των γεναίων Τζελάτιδων του Ορτά των Γιαννιτσάρων
Χανίων εις το ύψωμα του Ανατολικού μέρους του φρουρίου Πεχλιβάν ταμπιασί εντός
της εβδομάδος μετά τα εσπερινά, τα δε βρωμερά πτώματα των να πεταχθώσι εις τους
έξωθι του φρουρίου κοπρώνας (Χεντέκ). Η περιουσία των εις το Μπειτούλ Μαλ.
Ο Θεός γνωρίζει κάλλιον
Ο Ιεροδίκης Χανίων
Ισμαήλ Χακκή
Μετά την έκδοσιν της
αποφάσεως και αφού το ήκουσαν οι κατηγορούμενοι εκλήθησαν και πάλιν υπ' εμού
άνευ δεσμών ίνα μετανοούντες επανέλθουν εις την θρησκείαν του Ισλάμ σώζοντες
και την παρούσαν ζωήν και την μέλλουσαν των ουρανών, απήντησαν πάλι:
«Χριστιανοί εγεννήθησαν, Χριστιανοί ας αποθάνουν».
Αριθμ. εκτελεστής αποφάσεως
67.
27 του Σεληνιακού μηνός
Τζεμάζιελ Άχηρ 1092 την Εγίρας.
Προς τον Γενναιότατον Φρούραρχον
Χανίων Χουσεΐν αγάν Τσαούσην του Ορτά των Γιαννιτσάρων 8 Χανίων.
Έγινε η εκτέλεσις ως
αναγράφεται ανωτέρω, τα βρωμερά πτώματα τρώγονται από κόρακας και σκύλους.
(14 Ιουλίου 1861 –
Χριστιανική χρονολογία).
Ο Άγιος Εμμανουήλ 
Ο Άγιος
Εμμανουήλ ήταν Σφακιανός και οι Τούρκοι προσπάθησαν να τον κάνουν μωαμεθανό με
το ζόρι. Κατάφερε όμως να δραπετεύσει και να πάει να ζήσει στη Μύκονο.
Παντρεύτηκε, απέκτησε έξι παιδιά και συνέχισε να ζει ως καλός χριστιανός. Όμως
η γυναίκα του τον πρόδωσε και αυτός έφυγε με τα παιδιά του. Ο αδερφός της
γυναίκας του θέλοντας να τον εκδικηθεί τον πρόδωσε στον Τούρκο πλοίαρχο του
νησιού. Ο μουσουλμάνος ηγεμόνας τον καταδίκασε σε θάνατο και ζήτησε να τον
εκτελέσουν. Ο δήμιος αρνήθηκε και τότε ένας άλλος αξιωματικός θανάτωσε τον άγιο
με αποκεφαλισμό, στις 15 Μαρτίου 1792. Οι Τούρκοι έδεσαν το λείψανό του με
πέτρες και το έριξαν στη θάλασσα. Η μνήμη του εορτάζεται τη μέρα του μαρτυρίου
του.Πρεσβύτερος Γεώργιος καί οἱ σύν αὐτῷ Δώδεκα Νεομάρτυρες Γέργερης.
Τρεῖς Νεομάρτυρες Ἀπόστολος, Ζαχαρίας καί Δημήτριος ἐξ Ἄ. Μουλίων
Αγιος Μύρωνας ο
νεομάρτυρας
Ο Αγιος Μύρωνας καταγόταν
από το Ηράκλειο και στο επάγγελμα ήταν ράφτης. Οι Τούρκοι τον συκοφάντησαν ότι
προσπάθησε να αποπλανήσει μια μουσουλμάνα και του έθεσαν τότε το δίλημμα του
εξισλαμισμού ή του θανάτου. Ο άγιος δεν απαρνήθηκε την πίστη του, βασανίστηκε
σκληρά και φυλακίστηκε. Για δεύτερη φορά τού ζητήθηκε να απαρνηθεί τον
χριστιανισμό, όμως δεν το έκανε και οι Τούρκοι τον κρέμασαν. Αναφέρεται επίσης
ότι καθώς οδηγούταν προς την αγχόνη, έσκυψε και φίλησε τα πόδια του πατέρα του
που παρακολουθούσε το μαρτύριό του. Ο άγιος άφησε την τελευταία του πνοή το
1793 και η μνήμη του γιορτάζεται στις 20 Μαρτίου.
Άγιος Ιωάννης «Αρναουτογιάννης» ο Δραγάτης ο Νεομάρτυρας
Ο Αλβανικής καταγωγής
στρατιώτης Ιωάννης, ο επονομαζόμενος «Αρναουτογιάννης» (οι Αλβανοί στα
Τούρκικα, ονομάζονται Αρναούτ), βαπτίστηκε χριστιανός, με το όνομα Ιωάννης.
Βρήκε κατοικία στο χωριό Άγιος Ιωάννης Φαιστού και ζούσε βίο ευσεβή και ευλαβικό,
ασκώντας το επάγγελμα του δραγάτη (του αγροφύλακα), προκειμένου να εξασφαλίζει
τα προς το ζην.
Κάποιοι επαναστάτες σκότωσαν
δυο Τουρκόγυφτους. Οι οθωμανοί που μισούσαν τον Ιωάννη επειδή απαρνήθηκε τη
θρησκεία τους, βρήκαν την ευκαιρία να τον εκδικηθούν. Τον κατήγγειλαν στην
κοσμική εξουσία της περιοχής ότι αυτός ήταν ο φονιάς των δύο Τουρκόγυφτων,
κατηγορώντας τον μάλιστα ότι μετά την αλλαγή του θρησκεύματός του είχε διάθεση
εξόντωσης Μουσουλμάνων.
Ο Ιωάννης συνελήφθη και
στάλθηκε στο Ηράκλειο σε δίκη, όπου αποδείχθηκε η αθωότητά του. Όμως ο δικαστής
Ρεχίτ - Εφέντης, του ζήτησε να αλλάξει θρησκεία και πάλι για να φανεί ότι δεν
σκότωσε λόγω θρησκευτικής αντιπαλότητας, διαφορετικά θα τον καταδίκαζε σε
θάνατο. Ο Ιωάννης με θάρρος ομολόγησε το Χριστό. Για τρεις ημέρες βασανίστηκε
με φρικτά μαρτύρια. Μεταξύ των άλλων πύρωσαν ένα σιδερένιο δοχείο και του το
έβαλαν στο κεφάλι.
Όταν ο Άγιος Ιωάννης παρέδωσε
την ψυχή του στο Θεό, ο Πασάς έδωσε διαταγή να δοθεί το σώμα του στους
Χριστιανούς και να ταφεί. Το πήραν και το έθαψαν στα «Σπιτάλια» (η περιοχή
είναι γύρω από την παλιά Υγειονομική Υπηρεσία στο Ηράκλειο).
Ο μαρτυρικός θάνατος του
Ιωάννη σκόρπισε θλίψη και αγανάκτηση στους χριστιανούς του Ηρακλείου. Το
ημερολόγιο έδειχνε ημέρα Σάββατο 5 Μαΐου 1845 μ.Χ. Και όπως αναφέρει ο Στέφανος
Νικολαΐδης στα βιογραφικά του σημειώματα «…έγινε φοβερά στάσις των Χριστιανών
εναντίον της Κυβερνήσεως δια Αρναουτογιάννην θανατωθέντα δια φρικωδεστάτων
βασάνων». Και για να ικανοποιηθεί ο λαός, εξορίστηκε ο πρόεδρος του δικαστηρίου
Ρεχίτ – Εφέντης και αντικαταστάθηκε από τον Κουλουκτζή – Μεϊμουρή.
Μετά από καιρό, έγινε η
ανακομιδή και τα λείψανά του βρέθηκαν ηγιασμένα. Τα πήρε ο Πρόξενος της Ρωσίας
και τα έστειλε στο Κίεβο, όπου και φυλάσσονται, μαζί με άλλα αγιασμένα λείψανα.
Ο Αγιος Μάρκος Κρήτης
Φρικτά βασανίστηκε στη Σμύρνη και ο Άγιος Μάρκος που
καταγόταν επίσης από την Κρήτη. Εξισλαμίστηκε βίαια από τους Τούρκους, όμως
μπόρεσε να φύγει και να πάει στη Σμύρνη και λίγο μετά στην Κωνσταντινούπολη. Οι
Τούρκοι τον βρήκαν, τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν ζητώντας του να απαρνηθεί
την πίστη του. Όμως, ο Άγιος Μάρκος είπε «όχι» και αποκεφαλίστηκε στις 14 Μαΐου
1643. Το λείψανό του το παρέλαβαν χριστιανοί της Σμύρνης και το έθαψαν στο ναό
της Αγίας Φωτεινής της πόλης. Η μνήμη του
γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Μαΐου.
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ματθαῖος ὁ ἐκ Γερακαρίο
Ο Ματθαίος γεννήθηκε περί το 1670 στο Γερακάρι Αμαρίου
της Επισκοπής Λάμπης και Σφακίων. Η Κρήτη την εποχή εκείνη είχε υποδουλωθεί
στους Τούρκους κατακτητές, οι οποίοι διώκαν και βασάνιζαν τους χριστιανούς. Ο
πατέρας του Ματθαίου ήταν ιερέας, κι αυτό βοήθησε τον νεαρό Άγιο να ανατραφεί
με τις χριστιανικές αξίες και αρετές.Αυτό ήταν αιτία, και ο φθονερός διάβολος
μίσησε τις αρετές του Ματθαίου και τον οδήγησε στην ασέβεια. Έτσι οι
αλλόθρησκοι τον επιλέγουν να νυμφευθεί την Οθωμανή Αϊσέ για να ασπασθεί τον
Μωαμεθανισμό. Μετά από λίγο όμως χρόνο κατάλαβε το φοβερό του λάθος,
μετανόησε βαθιά και ξαναγύρισε στην πίστη και στην Εκκλησία του, ως
κρυπτοχριστιανός. Επειδή όμως ο Ματθαίος δεν μπορούσε να κρύψει την πίστη του,
και πρωί – βράδυ έκανε τον σταυρό του, αυτό ήταν αφορμή η Οθωμανίδα σύζυγός του
να εξοργιστεί, και να καταγγείλει τον σύζυγό της στον τούρκο κριτή της πόλεως
του Ρεθύμνου. Ο Τούρκος κριτής τότε τον κάλεσε να απολογηθεί ενώπιόν του.Ο
Άγιος στέκεται με παρρησία μπροστά στους βάρβαρους κριτές και ομολογεί ευθαρσώς
την αγάπη του για τον Χριστό. Το Δικαστήριο αποφασίζει την θανατική του ποινή
δι’ αποκεφαλισμού. Ο Άγιος εξεδήμησε προς Κύριον την 18η Αυγούστου του έτους
1697. Η μέρα αυτή έκτοτε αποτελεί και την ημέρα μνήμης και τιμής του Αγίου
Ματθαίου.Το μαρτυρικό του σκήνωμα μετέφεραν στην γενέτειρά του το Γερακάρι,
ευσεβείς χριστιανοί οι οποίοι το κήδευσαν με τιμές σε τόπο που μέχρι σήμερα
ονομάζεται «του Μαθιού το μνήμα». Στον ίδιο χώρο ανηγέρθη ναός προς τιμήν του
μάρτυρος.Αποτελεί καύχημα για την Κρήτη ο Άγιος Ματθαίος ο οποίος αν και είχε
αλλάξει πίστη,μεταμεληθείς επανήλθε στην ορθόδοξη πίστη.Στην Ορθοδοξία μας και
στην Κρήτη μας θα γίνει ο Άγιος της συμπάθειας και της αγάπης του λαού μας,
πράγμα που καλλιεργείται και σμιλεύεται ήδη στις καρδιές και ψυχές των
Γερακαριανών.
Αγιος Γεώργιος ο Κρητικός 
Η Αγία Νεομάρτυς Μαρία η Μεθυμοπούλα
Η αγία νεομάρτυς Μαρία, η
Μεθυμοπούλα, γεννήθηκε στο χωριό Κάτω Φουρνή της Επαρχίας Μεραμβέλλου του Νομού
Λασιθίου Κρήτης στα δύσκολα και πικρά χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς.
Διακρινόταν για τη σεμνότητα και τη σωματική της ομορφιά.
Στην περιοχή αυτή του
Μεραμβέλλου την εποχή εκείνη επόπτευε την τάξη ένας Τουρκαλβανός χωροφύλακας, ο
οποίος την ερωτεύθηκε και άρχισε να την πιέζει και να την ενοχλεί, προσπαθώντας
να κερδίσει το ενδιαφέρον της. Όμως η Αγία Μαρία αντιστάθηκε από την αρχή με
γενναιότητα στις επιθυμίες του αλλόθρησκου χωροφύλακα. Έλεγε μέσα της ότι «δεν
είναι δυνατόν να παραδώσω το σώμα μου και την ψυχή μου σε χέρια άπιστου
ανθρώπου» και προσευχόταν με πίστη να την προστατεύσει ο Θεός. ‘Όταν, όμως, ο
πονηρός Τουρκαλβανός διαπίστωσε ότι οι προσπάθειές του ναυαγούσαν οργίσθηκε. Η
συμπάθεια του προς την πανέμορφη κρητικοπούλα μετατράπηκε σε τέτοιο μίσος, ώστε
αποφάσισε να τη σκοτώσει.
Η αγία Μαρία ασχολούνταν με
τη σηροτροφία, δηλαδή την εκτροφή μεταξοσκωλήκων και το γνέψιμο του μεταξιού
τους. Την άνοιξη και το καλοκαίρι κάθε μέρα μάζευε από τις μουριές φύλλα για
τους μεταξοσκώληκες για να δώσουν το μεταξένιο κουκούλι τους. Μια μέρα είχε
ανέβει σε μια μουριά, απ’ όπου έκοβε ένα-ένα τα μουρόφυλλα. Τότε την πλησίασε ο
Τουρκαλβανός χωροφύλακας, ο οποίος με το υπηρεσιακό του όπλο και το δάχτυλο στη
σκανδάλη σημαδεύοντας τη στην καρδιά την πυροβόλησε. Αιμόφυρτη αυτή έπεσε νεκρή
από το δένδρο. Έτσι η πιστή χριστιανή Μαρία, αρνούμενη να συζευχθεί αλλόθρησκο
άνδρα και μένοντας αμετακίνητη στην πίστη της έφυγε μεν πρόωρα από την παρούσα
ζωή σε νεαρή ηλικία το έτος 1826 μ.Χ., συνάντησε όμως στον ουρανό τον Νυμφίο
της Εκκλησίας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
κατέταξε την αγία Μαρία, τη Μεθυμοπούλα, στην κατηγορία των νεομαρτύρων της
Εκκλησίας μας, αφού μαρτύρησε στα νεώτερα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η μνήμη της
εορτάζεται στις 1 Μαΐου, ημέρα της εκτέλεσής της.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΚ ΣΦΑΚΙΩΝ
Από τα ένδοξα και ηρωικά
Σφακιά της Κρήτης καταγόταν ό άγιος Ιωάννης ό νεομάρτυς πού εορτάζουμε στις 15
Σεπτεμβρίου. Επαγγελματικοί λόγοι τον είχαν αναγκάσει από νέο ακόμα
να βρεθεί στην εύφορη γη της Μικρασίας και εκεί να εργάζεται ως γεωργός
στη Νέα Έφεσο (σημερινό Kusadasi). Αρραβωνιασμένος με μία ευσεβή κόρη ζούσε με
τιμιότητα και σωφροσύνη. Ό Ιωάννης αγαπούσε πολύ τον Θεό. Συμμετείχε στις ιερές
Ακολουθίες της Εκκλησίας μας και τιμούσε με ευλάβεια τις εορτές των Αγίων μας.
Ήταν 29 Αυγούστου του έτους
1811, ημέρα της εορτής της απότομης της τίμιας κεφαλής του αγίου Ιωάννου του
Προδρόμου. Λίγο πιο έξω από τη Νέα Έφεσο γινόταν πανηγύρι στη μνήμη του Αγίου.
Εκεί βρισκόταν και ό Ιωάννης και πανηγύριζε με άλλους δύο γνωστούς φίλους του
από τα Σφακιά. Συνέβη όμως την ώρα εκείνη να περάσουν από δίπλα τους άνθρωποι
του Τούρκου αγά. Και ζήτησαν με έντονο τρόπο από τούς τρεις αυτούς Έλληνες
κεφαλικό φόρο. Οι νέοι δεν θέλησαν να πληρώσουν. Διαμαρτυρήθηκαν έντονα.
Ακολούθησε καυγάς και αιματηρή συμπλοκή, πού άφησε νεκρό έναν από τούς
Τούρκους. Έντρομοι οι δύο από τούς Σφακιανούς έφυγαν τρέχοντας να κρυφτούν
φοβούμενοι τα αντίποινα. Ό Ιωάννης έφυγε και αυτός άλλα με ήσυχη συνείδηση,
διότι δεν είχε ανακατευθεί με το φόνο, και επέστρεψε ειρηνικός στις δουλειές
του αγρού του. Την επόμενη όμως ήμερα έφθασαν εκεί εξαγριωμένοι οι Αγαρηνοί.
Άρπαξαν βίαια τον αθώο Ιωάννη κατηγορώντας τον ως υπεύθυνο του φόνου. Και τον
έσερναν στο δρόμο κτυπώντας τον με «βαρβαρικό θυμό». Έτσι βαθιά πληγωμένο και
αιμόφυρτο τον έριξαν στη φυλακή «ως κακούργο».
Ό κριτής διέταξε να μείνει
εκεί ό Ιωάννης 16 μέρες εγκαταλελειμμένος, «απαρηγόρητος» από φίλους και χωρίς
τροφή. Οι δεσμοφύλακες όμως του πετούσαν κάπου - κάπου λίγα ψίχουλα. Ό Ιωάννης
υπέμενε με καρτερία και με πίστη και υπομονή τα παθήματα αυτά και περίμενε από
τον πανάγαθο Θεό λύση στο πρόβλημα. Θα τον άφηναν άραγε ελεύθερο ή θα
ακολουθούσε την οδό του μαρτυρίου; Ό ίδιος ήταν έτοιμος να υποταχθεί με χαρά
στο θέλημα του Κυρίου του. Την απόφαση την είχε πάρει μέσα του σταθερά. Δεν θα
φοβηθεί τις απειλές των Τούρκων ούτε θα υποκύψει στα δελεάσματά τους. Και θα
παραμείνει πιστός μαθητής του Ιησού Χριστού. Και να! ή ώρα της επιλογής έφθασε.
Του προτείνουν μια συμβιβαστική λύση:
«Φαίνεται, του λένε, πώς
είσαι αθώος. Αλλά εάν θέλεις να σώσεις τη ζωή σου, πρέπει να αρνηθείς την πίστη
σου, να γίνεις μουσουλμάνος, να πάρεις τη θέση του φονευθέντος. 'Αν δεν
συμφωνείς, σε περιμένει ή αγχόνη».
Ό αθλητής του Χρίστου Ιωάννης
ατάραχος έδωσε αμέσως απάντηση που κατέπληξε: «Χριστιανός έγεννήθηκα,
Χριστιανός θέλω να αποθάνω. Ιωάννης ονομάζομαι. Δεν αλλάζω ούτε το όνομα μου
ούτε και την πίστη μου»…Μία ήμερα μετά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού
Σταυρού ό άγιος Ιωάννης ό εκ Σφακιών αξιώθηκε να υψωθεί στην αγχόνη του
μαρτυρίου του για την αγάπη του Χρίστου.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ
Από το Ρέθυμνο κατάγονταν
οι Αγιοι Αγγελής, Μανουήλ, Γεώργιος και Νικόλαος, γνωστοί και ως «οι τέσσερις
μάρτυρες». Ηταν συγγενείς που κατά την Επανάσταση του 1821 πολέμησαν τους
Τούρκους στην κεντρική Ελλάδα. Οταν επέστρεψαν όμως στην Κρήτη, τους
κατήγγειλαν στον Μεχμέτ Πασά σαν μουσουλμάνους που αποστάτησαν. Οι τέσσερις
μάρτυρες συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στο Ρέθυμνο. Αρνήθηκαν να υποκύψουν στις
πιέσεις και να απαρνηθούν την πίστη τους, βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν
μπροστά στη Μεγάλη Πόρτα της πόλης, στις 28 Οκτωβρίου 1824. Η Εκκλησία τιμά τη
μνήμη τους τη μέρα του μαρτυρίου τους, ενώ οι κάρες των τριών από τους τέσσερις
φυλάσσονται στον ομώνυμο ναό του Ρεθύμνου.
ΠΗΓΗ
https://www.pemptousia.gr/2015/05/i-agia-neomartis-maria-i-methimopoula-2/http://orthodoxos.com.gr/phpBB3/viewtopic.php?f=28&t=2738&start=40
http://o-ros.blogspot.gr/2011/07/blog-post_4004.html
http://o-ros.blogspot.gr/2011/07/blog-post_4004.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως