Επαφές!

Σε κάποια από τις πολλές επαφές από τις συνήθεις που προκύπτουν κατά την τριβή της καθημερινής δραστηριότητας, επιτέλους είχα την ευκαιρία να μου λάχει και εμένα να συναντηθώ αυτοπροσώπως με έναν από τους πολλούς που συνεχώς ακούμε ότι «ζουν ανάμεσα μας» κι όντος,είναι έτσι όπως ακριβώς τα έχουμε πληροφορηθεί.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή εντυπωσιάστηκα, όταν βεβαιώθηκα ότι πράγματι μας μοιάζουν, είναι πανομοιότυποι Μαλάκες σαν εμάς, πιθανόν για να καταφέρνουν να περνούν εύκολα απαρατήρητοι ανακατεμένοι ως συνηθισμένοι συνάνθρωποι μας.
Κατά τις πρώτες μάλιστα πρόχειρες εξερευνητικές ψιλοκουβέντες που πρώτο-ανταλλάξαμε με αυτόν τον άγνωστο, το μόνο περίεργο που υπόθεσα με βάση τα συμφραζόμενα του ότι πιθανότατα ο κύριος απέναντι μου απλά δεν αυτό-τοποθετείται ακριβώς εντός του λεγομένου δημοκρατικού τόξου, αν και κατά την γνώμη μου σε ότι αφορά το εν λόγο σχήμα το θεωρώ πέραν του δεόντως καμπυλωμένο, αλλά αυτό εν πάση περιπτώσει είναι άλλο θέμα τελείως διαφορετικό.
Ο καθ όλα του το λοιπόν, η αλήθεια, σοβαρότατος και συμπαθέστατος κύριος, συνέχισε να αναπτύσσει περαιτέρω την ‘’πρόχειρη’’ συζήτηση μας επιχειρηματολογώντας με ιδιαίτερη ευφράδεια δίχως κομπασμούς, χασμωδίες η κεκεδίσματα ,καθώς με άνεση γύριζε τον λόγο του κατά τέτοιο τρόπο ο οποίος να επισημαίνει ότι απλά επαναλάμβανε πράγματα ήδη γνωστά και ασφαλώς εξυπακούονταν ότι έπρεπε όλοι να γνωρίζουν.
Για να πω την αλήθεια, περί του συγκεκριμένου ‘’επιστημονικού’’ θέματος που περιήλθε η κουβέντα, επέδειξα κάποιο ενδιαφέρον, καθώς είχα κάτι λίγα ακουστά, δεν έβρισκα κανένα λόγο να είμαι αρνητικά προδιατιθέμενος, ούτε καν επιφυλακτικός, ίσως σε τούτο να οφείλεται ο απόλυτος αιφνιδιασμός όταν δέχθηκα την πρώτη κεραμίδα κατακέφαλα, προτού καν μπορέσω να αντιδράσω. φαίνεται όμως ότι ο συνομιλητής μου επωφελήθηκε από την κατάσταση προσωρινής αδρανείας που βρέθηκα και συνέχισε να ξεδιπλώνει απροκάλυπτα την βεντάλια των απόκρυφων γνώσεων του σε όλο της το εύρος.
Ομολογώ πως σάστισα, καθώς τελικά συνειδητοποιούσα παρόλο το σοβαρό του παρουσιαστικού του ότι είχα ακριβώς μπροστά μου ένα γνήσιο φαινόμενο καθόλα ολοκληρωμένο, ίσως στο υψηλότερο στάδιο ανάπτυξης τους κι όχι μόνον αυτό αλλά είχα το προνόμιο να μου απευθύνεται αποκλειστικά σε πρώτο πρόσωπο.
Ενώ το μόνο που αναρωτιόμουν πια καθ όλη την υπόλοιπη διάρκεια της εξεζητημένης πλην όμως διαλεκτικής τοποθέτησης του, ήταν το πότε θα αρχίσει εν όποιον μου μια εκπληκτική μεταμόρφωση κι από έναν απλό συνηθισμένο άνθρωπο, να μεταλλαχτεί σε μια εξωπραγματικού είδους μορφή κι άγνωστου προέλευσης συμπαντική οντότητα.