Κρίματα που δεν χωνεύονται

Πέρα από τα κροκοδείλια δάκρυα που κατά περίπτωση μοιράζει ένθεν κακείθεν η στάση της «διεθνούς κοινότητας» όταν πρόκειται για το δια ταύτα, αντί από το να εθελοτυφλεί, να κωφεύει και να σιωπά, θα έπρεπε όπως οφείλει να συνεργάζεται για την εξεύρεση βιώσιμης λύσης,

ώστε η εφαρμογή του δικαίου εκτός από το να σημαίνει «ελπίδα των αδυνάμων και ισχύς των δυνατών» θα συνιστά την ασφαλέστερη ασπίδα αποτροπής απεγνωσμένων πράξεων βίας.
Ωστόσο στο ορατό μέλλον από πουθενά δεν διαφαίνεται απολύτως καμία ικανή δύναμη του "πολιτισμένου" όπως με αυταρέσκεια αυτοαποκαλείται δυτικού κόσμου, η οποία να είναι διατεθειμένη να συντρέξει προς υπεράσπιση όλων αυτών των επί χρόνια εξαθλιωμένων από την συνεχή καταδυνάστευση.
Συμβάλλοντας ώστε να αποτραπεί ειρηνικά η προδιαγεγραμμένη ζοφερή μοίρα ενός μαρτυρικού λαού, καθώς όπως από την ιστορία καταγράφεται με συστηματική άσκηση υπέρμετρης βίας εναντίων του σύρεται μεθοδικά προς την οριστική του εξάλειψη από την γη του.