Απόψεις περί απόψεων

Περί απόψεων κολοκυθόπιτα, παραφράζοντας ελαφρός την γνωστή παροιμία, μιας και είναι δεδομένο ότι καθένας την άποψη του, όπως και την μύξα του για βούτυρο την έχει, φαίνεται πως κάπως έτσι πράττοντας, φτάσαμε τελικά στο να έχουμε κολλήσει στο επικοινωνιακό πεδίο.
Τώρα που έστω κουτσά στραβά, κατάφερα τρόπον τινά να διατυπώσω μια κάποια εισαγωγή, μπορώ να διεισδύσω βαθύτερα στην ουσία των προβληματισμών μου.Έτι περισσότερο από τα ίδια τα θέματα στις εφημερίδες, αρέσκομαι να διαβάζω τα σχόλια των αναγνωστών, καθώς μπορεί να είναι άκρως κατατοπιστικά περί του ηθικού φρονήματος της κοινής γνώμης, του εορτάζοντος την διακοσιοστή επέτειο της ελευθερίας του Νέο Ελληνικού Έθνους.
Αν προστρέξουμε με καλή διάθεση, και καταφέρουμε να ξεπεράσουμε ένα μακρύ αλλά διασκεδαστικό κουτσομπολίστικο χαριέντισμα, τελικά ποικίλα θα είναι τα συμπεράσματα που θα μπορέσει κανείς να αντλήσει από μια σύνοψη των απόψεων των συμπολιτών μας.
Ένα πρώτο μεν, αλλά ίσως όχι το κυριότερο συμπέρασμα που διαφαίνεται, είναι ότι ενώ η Ελλάδα κυριολεκτικά καίγεται, η κοινή γνώμη χτενίζεται, αν κρίνει κανείς βέβαια, μόνο από το πλήθος των σχολίων σε δευτερεύοντος σημασίας θέματα, φερειπείν κοινωνικά, σχέσεις, μόδα κλπ, σε σχέση με τον σαφώς λιγότερο αριθμό σχόλιων που εμφανίζονται σε δημοσιεύσεις που αφορούν εργασιακά, οικονομικά, εθνικά.
Δεύτερον συμπέρασμα που όσον αναφορά εμένα το θεωρώ κυριότερο, είναι το διαδεδομένο αίσθημα γενικευμένης ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑΣ, χαμηλής αυτοπεποίθησης, αλλά και ανύπαρκτης αισιοδοξίας, που διαχέεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα των σχολιαστών, όσον αναφορά τις τύχες της χώρας.
Τρίτον που παρατηρείτε, αν και κάπως αναμενόμενο, εφόσον πρόκειται για Έλληνες, η ευκολία που καταφέρονται σχολιάζοντας ο ένας την γνώμη του άλλου, είτε βρίζοντας, είτε λοιδορώντας, είτε απειλώντας, όχι μόνον όσον αφορά πολιτικά, αλλά και για ποικίλα άλλα θέματα, αν και εν τέλει βέβαια, όλα περί τα κομματικά καταλήγουν, καθότι πρόκειται για πεδίο δόξης λαμπρό, όπου λαμβάνουν χώρα σφοδρές σχολιομαχίες.
Επίσης ένα ευδιάκριτο χαρακτηριστικό στο καταμερισμό των ποικίλων σχολιαστικών τάσεων, το οποίο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, είναι η πολυπληθής παρουσία «οργανωμένων κέντρων», που στοχεύουν στον προπαγανδισμό και την δημιουργία κλίματος, όσον αναφορά θέματα που άπτονται κυρίως για Τουρκία, ΗΠΑ, Ρωσία, Ισραήλ, η κατευθυνόμενη δράση των οποίων είναι δύσκολο να καλυφθεί, εκτός και αν οι Έλληνες είναι φανατικοί οπαδοί των προαναφερομένων.
Εν κατακλείδι ως ένα επιμέρους κοινωνικό φαινόμενο, ο σχολιασμός για πολλούς, φαίνεται πως τείνει να γίνει εμμονική τάση, καθώς όχι μόνο σχολιάζονται θέματα επί παντός επιστητού, αλλά όπως διαφαίνεται συρρέουν πλέων προς καθημερινό σχολιασμό «αστέρες του είδους», ειδήμονες, η μη, κάθε ειδικότητας.
Δεν λείπουν βέβαια αν και υστερούν αριθμητικά, απόψεις νουνεχείς και συγκροτημένες, που φανερώνουν ξεκάθαρα όμως, πως υπάρχει υγιής κορμός, μεταξύ της κοινωνίας των Ελλήνων.