Άν και ενδιαφέρουσα η ενασχόληση με την ιστορία, την φιλοσοφία, και όλα τα θαυμαστά κι ευανάγνωστα πονήματα που συνθέτουν την αέναη αναζήτηση στις ατραπούς της γνώσης.
Γνώσεις ωστόσο που στους καιρούς μας πλέων καθίστανται εύκολα προσβάσιμες, αρκεί μόνον η απλή διαδικασία αναζήτησης, μέσω της αλόγιστης πληροφοριακής πλημμυρίδας που κατακλύζει το διαδίκτυο. Αυτή όμως η τεχνητή ψευδαίσθηση αφθονίας με την αθρόα παροχή ενός υποκατάστατου είδους πολυτέλειας, δεν μπορεί να μας αποστρέφει από δυσάρεστες καταστάσεις ώστε να μην ασχολούμαστε με υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα.
Κατά την εποχή των πρόσφατων διαδοχικών κρίσεων, καθώς βρίσκονται διαρκώς αντιμέτωποι με τις απαιτήσεις της αμείλικτης καθημερινότητας, αρκετοί αν όχι οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας δίνουν των αναγκαίο αγώνα επιβιώσεις μέσα από τον μόχθο και την σκληρή βιοπάλη.
Ουδέν το παράλογο έως εδώ, αλλά αν εγκύψει ιδιαίτερα κανείς πάνω από κάποιες ομάδες πληθυσμού, προκύπτει μια απελπιστική πραγματικότητα.
Αναφέρομαι κυρίως για τους νεόπτωχους που προέκυψαν επί το πλείστον από την εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων, (ανεξάρτητα το πώς και το γιατί) , αποτελούν μια ειδική κατηγορία δοκιμαζομένων αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας χρόνια οικονομικά πασχόντων, που η οικονομική γάγγραινα την οποία βιώνουν, τους αποστερεί ακόμη και βασικά αγαθά της ζωής.
Μια εγκλωβισμένη κοινωνική ομάδα χωρίς προοπτική ,αντιμέτωπη με μια πραγματικότητα στην καλύτερη με βασικό μηνιαίο εισόδημα των 600 €, με μοναδική επιλογή εργασίας την υποαπασχόληση , τις κοινωφελές συμβάσεις, τα επιδόματα , κι ένα σωρό διάφορων τύπων μπαλώματα που συντηρούν ένα φαύλο κύκλο που ανατροφοδοτεί συνεχώς το πρόβλημα.
* (εμπνευσμένο από ένα τοίχο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως