Hans Georg Benthack o τελευταίος διοικητής του Φρουρίου Κρήτης.

Ποιος ήταν ο Γερμανός στρατηγός που ταπείνωσε πρωτότυπα την Ελλάδα;

(Ακόμα και όταν ο Αρχηγός του Επιτελείου Επιχειρήσεων της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ υπέγραφε την άνευ όρων συνθήκη παράδοσης της Γερμανίας, ο Χανς Μπέντακ έθετε τους δικούς του όρους παράδοσης, καθιστώντας την Κρήτη το μοναδικό μέρος του κόσμου που τελούσε ακόμα υπό Γερμανική Κατοχή)

Υπήρχαν κάποια βράδια που ακούγονταν προσγειώσεις και απογειώσεις μεγάλων αεροπλάνων. Μα τι στον κόρακα γίνεται; Όλες οι κουλαμάρες συμβαίνουν σε αυτόν τον τόπο; Τι περίεργες πτήσεις είναι αυτές; Οι κρητικοί δεν μπορούσαν να τα δούνε ή να τα εντοπίσουνε εύκολα μέσα στο σκοτάδι-πίσσα. Εξάλλου δεν τους επέτρεπαν να βγαίνουν έξω από τα σπίτια τους. Ο Χανς, στρατιωτικός διοικητής, είχε επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας δίνοντας μάλιστα διαταγή να πυροβολείται με καμιά από τις ωραίες και καλοσχεδιασμένες γερμανικές σφαίρες, όποιο Κρητικό «κρέας» κόβει βόλτες.

Ο υποστράτηγος της Βέρμαχτ (Hans Georg Benthack), λοιπόν, είχε γεμάτο το στήθος με μετάλλια και παράσημα που του είχε δώσει το γερμανικό κράτος κατά καιρούς για την απαράμιλλη ανδρεία και τις πολεμικές του αρετές. Εξάλλου η στρατιωτική του «γενναιότητα» αντικατοπτρίζεται και στην παραπάνω διαταγή. Το τελευταίο μετάλλιο όμως, που του το δώσανε εξ’ αποστάσεως –και δω που τα λέμε θα ζηλεύανε όλοι οι γερμανοί καραβανάδες τότε- ήταν ο Σιδηρούς σταυρός των Ιπποτών. Την εποχή λοιπόν που του το δώσανε και αυτό, ο Χανς έλυνε και έδενε στην Κρήτην με 17.000 πάνοπλους στρατιώτες, υπερσύγχρονα άρματα μάχης και έναν αριθμό πυροβόλων. Ας ήθελε ντε να του κουνηθεί κανένας , και σου έλεγα γω.

Το πρόβλημα όμως με τον Χανς ήταν ότι όλα αυτά συνέβαιναν στα μέσα του 1945, τουτέστιν όταν δεν υπήρχε πια η… ναζιστική Γερμανία! Ο Χίτλερ όπου να “ναι θα έκανε την καλύτερη ανθρωπιστική κίνηση φυτεύοντας μια σφαίρα στο κεφάλι του, και οι άλλοτε γυαλιστερές γερμανικές στρατιές -που είχαν μείνει τρεις και ο κούκος- δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κάτι κουρελιασμένους γέρους και παιδάκια που το ναζιστικό καθεστώς τους έδωσε από ένα τουφέκι για να προστατεύσουνε τη Μεγάλη Γερμανία.Κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, ενώ ο Γερμανικός Στρατός είχε αποχωρήσει από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1944 και ενώ είχε επιστρέψει η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση, η τελευταία θα αφόπλιζε τoν μεγαλύτερο αντιστασιακό εθνικό στρατό (ΕΛ.ΑΣ) επιτρέποντας ταυτόχρονα στον Γερμανικό Στρατό να διατηρεί υπό την κατοχή του την Κρήτη και να εκτελεί Κρητικούς χαλαρά… 

Ο Χανς είχε ζουρλαθεί εντελώς; Ενώ το ναζιστικό καθεστώς είχε ηττηθεί και οι δικοί του είχανε φύγει, αυτός συμπεριφερόταν σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Συνελάμβανε, δίκαζε και εκτελούσε κανονικότατα, δεν καταλάβαινε Χριστό! Βέβαια, σταδιακά περιόριζε τους άνδρες του γύρω από τα Χανιά, ενώ το αεροδρόμιο του Μάλεμε ήταν το μοναδικό αεροδρόμιο στον πλανήτη που το έλεγχαν ακόμα οι Ναζί. Οι εξαγριωμένοι Κρητικοί παρακολουθούσαν από μακριά γιατί, αν πλησίαζαν, θα δέχονταν πολύ μολύβι.

Μα καλά όλα αυτά, αλλά τα διαολεμένα γερμανικά αεροπλάνα που προσγειώνονται στο Μάλεμε από πού στο διάολο έρχονται; Αφού η Ευρώπη έχει καταληφθεί από τους συμμάχους, ποιο είναι αυτό το αεροδρόμιο από το οποίο έρχονται μέσα στη νύχτα αεροπλάνα της Λουφτβάφε, προσγειώνονται για λίγο στο Μάλεμε και μετά συνεχίζουν το ταξίδι προς νότο ή ανατολικά. Φαίνεται ότι ανθρωποσφαγείς και θησαυροί την κάνανε ελαφρά από την μπαρουτοκαπνισμένη Γερμανία μετά την ήττα, έχοντας απλά ως σταθμό την Κρήτη…

Ο Hans-Georg Benthack, γεμάτος αυτοπεποίθηση, δεν παραδόθηκε ποτέ στην ελληνική κυβέρνηση και τον ελληνικό στρατό. Ήταν κάθετος σε αυτό. Δεχόταν να παραδοθεί μόνο σε Άγγλους αξιωματικούς. Η ελληνική κυβέρνηση ήταν απασχολημένη με το να στριμώχνει δημοκράτες – και κομμουνιστές – αντιστασιακούς και να τους μπαγλαρώνει στα ξερονήσια ή να τους αφαιρεί την κεφαλήν. Περίπου τον Σεπτέμβρη του 1945 – ένα σχεδόν χρόνο μετά την επίσημη γερμανική αποχώρηση(!) – θα έφευγαν οι τελευταίοι Γερμανοί από την Κρήτη διατηρώντας – πάλι κατά παγκόσμια πρωτοτυπία- τον οπλισμό τους. Ο Χανς, φεύγοντας από την Κρήτη, που τόσο «αγάπησε» και «αγαπήθηκε», μαγάρισε το κρεβάτι του Ελευθέριου Βενιζέλου στην Χαλέπα αφήνοντας πάνω τα παράσημά του… χωρίς όμως να υπάρχει ανάμεσά τους ο Σιδηρούν Σταυρός των Ιπποτών, καθότι τελικά κρίθηκε άκυρη η παρασημοφόρησή του, μιας και όταν αποφάσισαν να του δώσουν τέτοιο έπαινο δεν υπήρχε πια Βέρμαχτ…

Μια αινιγματική εθνική τραγωδία με κωμική κατάληξη…

Βαγγέλης Γεωργίου  

ΠΗΓΗ 

Αναδημοσίευση από

http://www.flust.gr/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B1/