Κρητικός ζωγράφος κυρίως
φορητών εικόνων, που ζει και εργάζεται στο Χάνδακα, με γνωστές χρονιές
παραγωγικής εργασίας: 1651, 1660, 1662, 1664, 1668, 1670, 1674, 1684, 1694,
1697 .
Ήταν εφημέριος στον Άγιο Ιωάννη της Αδελφότητας των Μερτζέρων στο Χάνδακα και
το 1653-54 ζωγράφισε κατά παραγγελία του παπα-Αντώνη Μπούμπουλη, εφημέριου στον
Άγιο Γεώργιο της Βενετίας, μία εικόνα της Παναγίας Καρδιώτισσας.Στη Βενετία δεν φαίνεται πιθανό να εργάστηκε, άν και σ' αυτόν παράγγειλαν να ζωγραφίσει τις δύο όψεις του μεγάλου λαβάρου της ναυαρχίδας του Μorosini. Περί το τέλος της ζωής του πρέπει να ταξίδεψε στην Πελοπόννησο, όπως μαρτυρούν κυρίως οι τοιχογραφίες στη μονή Φιλοσόφου Δημητσάνας, τις οποίες του αποδίδουμε στην ίδια μονή βρίσκονται και φορητές εικόνες με την υπογραφή του. Τα έργα του διακρίνονται για την έλλειψη πρωτοτυπίας, καθώς δεν φαίνεται δημιουργός καμιάς νέας σύνθεσης, αλλά ο μεγάλος αριθμός και η πλατιά γεωγραφική διάδοσή τους μαρτυρούν ότι είχε τη φήμη αγιογράφου ικανού να συντηρήσει με την τέχνη του την αυθεντική εικονογραφική παράδοση της ορθοδοξίας. Είναι φανερό ότι ο Βίκτωρ είχε ιδιαίτερη σχέση με τη μονή του Σινά. Ως προς την τεχνοτροπία τα έργα του είναι συντηρητικότερα από τα πρότυπά του, τα οποία ανάγονται στο 15ο και 16ο αι., κυρίως στον Μιχαήλ Δαμασκηνό και σπανιότερα απευθείας σε ιταλικά έργα . Παλαιότερα είχε δημιουργηθεί σύγχυση από σφαλερούς συσχετισμούς με ιστορικά πρόσωπα και από παραποιημένες ή πλαστές υπογραφές και χρονολογίες, ως προς την τεχνοτροπία και, κατά συνέπεια, ως προς την εποχή και την ταυτότητα του ζωγράφου. Παρά τις δημοσιευμένες πρόσφατες αρχειακές έρευνες, που παρέχουν σχετική ασφάλεια στις πληροφορίες μας για τον Βίκτωρα, σε νεότερα δημοσιεύματα εξακολουθούν να αναφέρονται εσφαλμένα τέσσερις σύγχρονοι περίπου ζωγράφοι με το ίδιο όνομα.
ΠΗΓΗ
Αναδημοσίευση από
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως