Κρης γαρ ο τορνεύσας τα δε χαλκία

Στους Κρητικούς παραστέκεται ευνοϊκός ο Δίας ο Κρητικός. 

Μάρκος Μούσουρος

Εκ πόθεν αφράστοιο φανείς φύγαδ’ έτραπεν άφνω

Αιετός, οιωνών υψιπέτης αγέλην

Τεθρίππων επιβάς, σέλας ημάλδυνεν ομαίμου

Ήλιος. Η δ’ άστρων, φρούδον έθηκε φάος,

Τως δε χαρακτήρων απαχάσσατο τώνδε τα πρόσθεν

Γράμματα και ρίνης έκγονα και δονάκων

Θηεύμαι γλυφανής πως τις σμίλης κοπίδεσσι

Ξέσσε περιπλέκων όρχατον ώδε, τύπων.

Μεταξύ τόνους γραμμών στήριξεν αάπτους

Ιθυτάτων, φθόγγοις πάντας επικρεμάσας;

Αλλά τι θαυμαίνω Κρητών φρένας ους ποτ’ εφτμαίς

Πατρός Αθηναίη δίδαλα πολλά δάεν;

Κρης γαρ ο τορνεύσας τα δε χαλκία Κρης ο συνείρας

Κρης ο καθ’ εν στίξας Κρης ο μολυβδοχύτης.

Κρης δαπανά Νϊκης ο φερώνυμος αυτός ο κλείων

Κρης τάδε. Κρησίν ο Κρης ήπιος αιγίοχος

Τοιγάρ αμ’ ευχόμεθα. Πέλοι γενετήρα χορηγού

Μη δίχα μαντοσύνης ούνομα παιδί θέμεν

Νικώ δι’ αντιπάλους. Νεύσε Ζεύς· οι γαρ αφ’ ιρής

Ελλάδος Ελλάνων παισί πρέπουσι τύποι.

Φανερώνεται από κάπου χωρίς να το περιμένει και διώχνει ξαφνικά ο σταυραετός το σμάρι τα πουλιά ·ανεβαίνει πάνω στο τέθριππο άρμα του ο Ήλιος και ξεθωριάζει τη λάμψη της αδελφής του και σβήνει το φως των αστεριών.

Έτσι χάθηκαν και μπρος σ’ αυτούς εδώ τους χαρακτήρες τα γράμματα τα προηγούμενα που τα γεννούσαν οι λίμες και τα καλάμια.

Θαυμάζω ποιος μπόρεσε με τα κοπίδια μιας σμίλης κοφτερής να σκαλίσει έτσι αραδιασμένους στη σειρά τους χαρακτήρες  αυτούς που μπλέκονται ο ένας με τον άλλον και πώς ανάμεσα στις ολόισιες γραμμές στήριξε ανέγγιχτους θαρρείς τους τόνους, που τους κρέμασε όλους πάνω από τους φθόγγους.

Αλλά γιατί να θαυμάζω το μυαλό των Κρητικών, που κάποτε η Αθηνά, με την εντολή του πατέρα της, τους έμαθε πολλά περίτεχνα έργα;

Γιατί Κρητικός είναι αυτός που τα σκάλισε,

Κρητικός κι αυτός που αράδιασε τους χάλκινους τύπους

Κρητικός αυτός που τα κέντησε ένα-ένα,

Κρητικός αυτός που τα έχυσε στο μολύβι και Κρητικός κάνει τα έξοδα,

εκείνος που έχει τ’ όνομα της νίκης.

Κρητικός κι αυτός που γράφει τούτο το εγκώμιο.

Στους Κρητικούς παραστέκεται ευνοϊκός ο Δίας ο Κρητικός.

Γι’ αυτό ας ευχηθούμε όλοι, ο πατέρας του χορηγού να μην έχει βάλει δίχως κάποια δύναμη μαντική τ’ όνομα στο παιδί του, κι έτσι ας νικά τους αντιπάλους του.

Συγκατένευσε ο Δίας. Γιατί τούτοι οι τυπογραφικοί χαρακτήρες από την Ελλάδα την ιερή ταιριάζουν στα παιδιά των Ελλήνων”.

Μετάφραση του επιγράμματος του Μουσούρου από τον Λίνο Πολίτη.

Λίνος Πολίτης,

Ποιητική Ανθολογία Β ́. Μετά την Άλωση 15ος και 16ος αιώνας

(Αθήνα: Δωδώνη, 1975) 145-46.

Το επίγραμμα αυτό του Μάρκου Μουσούρου βρίσκεται στο Μεγάλο

Ετυμολογικό Λεξικό το οποίο επιμελήθηκε ο ίδιος.

Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικών  - Etymologicum magnum

ΠΗΓΗ

 « Λόγιοι Κρήτες του 17ου και 18ου αιώνα »

ΧατζηδάκηςΕμμανουήλ

https://ikee.lib.auth.gr/record/269926/files/GRI-2015-14703.pdf