Το 1896 σε μια από τις εξεγέρσεις κατά των τούρκων, χριστιανοί επαναστάτες από τα γύρω χωριά ενώνουν τις δυνάμεις τους και καταφέρνουν για πρώτη φορά, μια σημαντική νίκη έναντι του τακτικού τουρκικού στρατού, ο οποίος ως τότε θεωρούνταν ανίκητος σε μάχες
«εκ παρατάξεως» με τους
κρητικούς επαναστάτες.
Αυτή η μάχη έμεινε στην
ιστορία ως Μάχη του Δρομονέρου.
Ως πολεμικό γεγονός υπήρξε τεράστιας σημασίας γιατί έδωσε το έναυσμα για την αποχώρηση των Τούρκων από την Κρήτη και την πορεία προς την Ένωση.
Ως πολεμικό γεγονός υπήρξε τεράστιας σημασίας γιατί έδωσε το έναυσμα για την αποχώρηση των Τούρκων από την Κρήτη και την πορεία προς την Ένωση.
Είναι πλέον ιστορικά αποδεκτό
ότι χωρίς αυτή τη μάχη ή άλλη νίκη
αντίστοιχης έκτασης, το εκστρατευτικό σώμα που αποβιβάστηκε στο Ακρωτήρι το
1897 υπό τον Τιμολέοντα Βάσσο, μάλλον δε θα στέλνονταν ποτέ προς ενίσχυση των
επαναστατημένων Κρητών.
Κατά την Κρητική επανάσταση
του 1896 και μετά την περίφημη μάχη του Δρομονέρου για την
νίκη των Κρητών, πάρθηκε η απόφαση της κατεδάφισης του τούρκικου φρουρίου και
της ανέγερσης του εξωκλησιού του προφήτη Ελισαίου,
Μια από της ελάχιστες μαρτυρίες που
βρίσκονται για αυτήν την μάχη. Ο Νικόλας Καλογεράκης (Τσαγκαρονικόλας). σκότωσε τον Αχμεντιγιέ, συνταγματάρχη του τουρκικού στρατού που είχε ξεκινήσει από το χωριό Βουκολιές και πήγαινε να καταλάβει την Κάνδανο Σελίνου. Ο Τσαγκαρονικόλας και ο Σαρτζετονικόλας τρέξανε και χτύπησαν τους Τούρκους στο Δρομόνερο σκοτώνοντάς τον. Αμέσως οι Τούρκοι υποχώρησαν προς το χωριό Βουκολιές.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως