Το Θεριό στη Ζώμιθο (Ζώμιθος Ρεθύμνου )
Μια μέρα λοιπόν, ξαφνικά εμφανίστηκε στη Ζώμιθο ένα παράξενο
πλάσμα το οποίο έπινε το νερό της πηγής και κατασπάραζε όποιο
ζωντα-
δεν ξαναπάταγαν στην πηγή. Αναρωτιόντουσαν τι σόι πλάσμα
ήταν αυτό.
Πολλοί έλεγαν πως πιθανόν είναι λιοντάρι, αλλά μετά τους
διαβεβαίωναν
κάποιοι μεγαλύτεροι που είχαν φάει τη ζωή με το κουτάλι πως
δεν επρό-
κειτο για λιοντάρι, μα για τέρας. Επίσης, κάποιοι
ισχυρίζονταν πως είχε
δύο κεφάλια και ρουθούνια που ξέρναγαν φωτιά.
Ένας νεαρός βοσκός
μόνο που το αντίκρισε από την Ανωγειανή
οικογένεια των Μανουράδων, αποφάσισε βλέποντας τη θλίψη που
είχε
σπείρει στους συγχωριανούς του, αλλά και τις καταστροφές που
είχε
προκαλέσει, να δράσει. Έτσι, ο νέος βρήκε τους συγχωριανούς
τους και
ορκίστηκε μπροστά τους ότι θα σκοτώσει το θεριό της πηγής
για να τους
απαλλάξει όλους μια για πάντα από τα προβλήματα που είχε
προκαλέσει
στο χωριό. Οι άλλοι βλέποντας ότι ο νέος είναι αποφασισμένος
να σκοτώ-
σει το τέρας του υποσχέθηκαν προνόμια και ανταμοιβές. Του
υποσχέθη-
καν ότι θα του δώσουν τριακόσια πρόβατα, θα είναι ο πρώτος
από τους
βοσκούς που θα ξεδιψάει τα ζωντανά του στη πηγή και κυρίως,
το σεβα-
σμό των βοσκών, αλλά και των χωριανών.
Έτσι, ο Μανουράς με
το τόξο του φτάνει στην πηγή της Ζώμιθος
για να σκοτώσει το τέρας που καταβροχθίζει όποιον περνάει
από εκεί και
αλλάζει με δυσκολία την κατεύθυνση του νερού φροντίζοντας η
γούρνα
να είναι γεμάτη. Ύστερα, πηγαίνει στη γούρνα και ρίχνει μέσα
της ξίδι κι
αλάτι. Μετά, ανεβαίνει στον ασφένταμο, που βρισκόταν δίπλα
στην πηγή
περιμένοντας πάντα να εμφανιστεί το τέρας.
Σε λίγη ώρα
εμφανίζεται το τέρας με ένα φοβερό μουγκρητό, που
ακούστηκε τόσο δυνατά ώστε ακούστηκε μέχρι το χωριό. Στο
διάβα του
το τέρας κατέστρεφε οτιδήποτε έβρισκε μπροστά του. Ο ίδιος ο
βοσκός νόμιζε πως κάθε φορά που το τέρας πάταγε τη γη τόσο αυτή μάτωνε. Τέ-
λος, έφτασε μπροστά στη γούρνα και έσκυψε να πιει νερό.
Το τέρας όμως
αδυνατούσε να πιεί το νερό, γιατί ήταν αλμυρό και
εξαιρετικά άνοστο. Αηδιασμένο, σήκωσε ψηλά το κεφάλι και
τότε είδε το
βοσκό πάνω στο δέντρο. Το τέρας άνοιξε το πελώριο στόμα του
για φάει
τον Μανουρά, αλλά εκείνος δίχως να χάσει άλλο χρόνο τέντωσε
το τόξο
του και η σαΐτα καρφώθηκε στο λαιμό του.
Το θεριό άρχισε να
μουγκρίζει, να παραπατάει και να χτυπάει
με την ουρά του γύρω- γύρω από την πηγή, χωρίς όμως κανένα
αποτέλε-
σμα. Καθώς οι δυνάμεις του το εγκατέλειπαν, το θεριό
κατευθύνθηκε
προς τη φωλιά του. Κοντά στη φωλιά του όμως υπήρχε ένα
φαράγγι και
το τέρας παραπατώντας έπεσε μέσα. Οι μύγες έφαγαν το κουφάρι
του γι’
αυτό εκείνος ο τόπος ονομάζεται από τότε το φαράγγι της
Μύγας.
Έτσι, τελείωσε η
φοβερή περιπέτεια με το θεριό της Ζώμιθος, ο
Μανουράς κέρδισε το σεβασμό όλων των συγχωριανών του και ότι
του εί-
χαν τάξει κι όλα ξαναγύρισαν στον κανονικό τους ρυθμό.
Το συγκεκριμένο λαϊκό παραμύθι αφορά την πανάρχαια πηγή της
Ζώ-
μιθος κοντά στα Ανώγεια Μυλοποτάμου (Ρεθύμνης).
Πριν από πολλά χρόνια αυτή η πηγή δρόσιζε τους διαβάτες,
τους προ-
σκυνητές που επισκέπτονταν τα τοπικά μοναστήρια και βοηθούσε
τους
βοσκούς να ξεδιψάσουν τα ζωντανά τους.
Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως