1 σχόλιο:
Ανώνυμος 17 Σεπτεμβρίου 2014 - 10:13 μ.μ.
Έτυχε
σε μικρή ηλικία να διαβάσω πάνω σε ένα κρητικό μαχαίρι μια μαντινάδα η
οποία έλεγε "αν είσαι ένας καν τηνε αν είστε δέκα ελάτε"* θυμάμαι μου
είχε κάνει τρομερή εντύπωση και στο μυαλό μου περιέγραφε την αυτογνωσία
το θάρρος και τη λεβεντιά που θα μπορούσε να έχει ένας άνθρωπος και
ιδιαίτερα δε οι κρητικοί.
Μια πόλη κλινικά νεκρή..πιστή περιγραφή για το πως θα πρέπει να νιώθει αυτές τις στιγμές ένα χωριό μια πόλη μια χώρα..και θα έπρεπε να αναρωτηθεί το πόσο τυχαία είναι τέτοια περιστατικά και αν όχι ποιοι κρύβονται πίσω από τα παιδιά των 24 χρόνων που πήγαν σκοτώσουν...
"Παιδιά τι βαράτε κι εγώ Κρητικός είμαι". Έβαζε τα χέρια του για να αποκρούει τις μπουνιές και τις κλωτσιές χωρίς να δίνει καμία...»
Ένας από αυτούς τον χτυπούσε με σιδερογροθιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού με δύναμη, με μίσος..
Ο Κώστας Κατσούλης είναι ένας άνθρωπος που έχω την μεγάλη τιμή να γνωρίζω από την παιδική μας ηλικία.."Ο Φίλος..ένας μαχητής της ζωής που σιχαινόταν το άδικο..αγέρωχος στις μικρότητες..ενας λεβέντης γεμάτος σεβασμό απέναντι στους συνανθρώπους του.. χαμογελαστός γενναιόψυχος αγαπητός σε όσους τον γνωρίζουν.. ένα παλικάρι που αν σήκωνε το χέρι του τίποτα δεν θα είχε συμβεί γιατί πολύ απλά τρία και τέσσερα ασυνείδητα γεμάτα μίσος η τσέπες κωλόπαιδα δεν θα μπορούσαν να βρουν τρύπα να κρυφτούν πόσο μάλλον να τον κάνουν καλά..στΙς 14 Σεπτεμβρίου την ημέρα της ύψωσης του Τιμίου σταυρού..τι τραγική ειρωνεία..
Θαυμάζω την αξιοπρέπεια και τη στάση των μελών της οικογένειας του Κώστα τις δύσκολες αλλά και κρίσιμες αυτές στιγμές..και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ολόψυχα δύναμη και κουράγιο..
Φίλε..ενδέχεται 'ίσως να σου πάρει λίγο χρόνο.. άλλα θα βγεις μέσα από αυτό νικητής και θα είσαι πάλι κοντά μας γιατί έτσι πρέπει να γίνει και θα γίνει..η σκέψη όλων μας είναι μαζί σου..βάστα γερά..
Μια πόλη κλινικά νεκρή..πιστή περιγραφή για το πως θα πρέπει να νιώθει αυτές τις στιγμές ένα χωριό μια πόλη μια χώρα..και θα έπρεπε να αναρωτηθεί το πόσο τυχαία είναι τέτοια περιστατικά και αν όχι ποιοι κρύβονται πίσω από τα παιδιά των 24 χρόνων που πήγαν σκοτώσουν...
"Παιδιά τι βαράτε κι εγώ Κρητικός είμαι". Έβαζε τα χέρια του για να αποκρούει τις μπουνιές και τις κλωτσιές χωρίς να δίνει καμία...»
Ένας από αυτούς τον χτυπούσε με σιδερογροθιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού με δύναμη, με μίσος..
Ο Κώστας Κατσούλης είναι ένας άνθρωπος που έχω την μεγάλη τιμή να γνωρίζω από την παιδική μας ηλικία.."Ο Φίλος..ένας μαχητής της ζωής που σιχαινόταν το άδικο..αγέρωχος στις μικρότητες..ενας λεβέντης γεμάτος σεβασμό απέναντι στους συνανθρώπους του.. χαμογελαστός γενναιόψυχος αγαπητός σε όσους τον γνωρίζουν.. ένα παλικάρι που αν σήκωνε το χέρι του τίποτα δεν θα είχε συμβεί γιατί πολύ απλά τρία και τέσσερα ασυνείδητα γεμάτα μίσος η τσέπες κωλόπαιδα δεν θα μπορούσαν να βρουν τρύπα να κρυφτούν πόσο μάλλον να τον κάνουν καλά..στΙς 14 Σεπτεμβρίου την ημέρα της ύψωσης του Τιμίου σταυρού..τι τραγική ειρωνεία..
Θαυμάζω την αξιοπρέπεια και τη στάση των μελών της οικογένειας του Κώστα τις δύσκολες αλλά και κρίσιμες αυτές στιγμές..και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου ολόψυχα δύναμη και κουράγιο..
Φίλε..ενδέχεται 'ίσως να σου πάρει λίγο χρόνο.. άλλα θα βγεις μέσα από αυτό νικητής και θα είσαι πάλι κοντά μας γιατί έτσι πρέπει να γίνει και θα γίνει..η σκέψη όλων μας είναι μαζί σου..βάστα γερά..
*(Αν είστε πέντε φύγετε, αν είστε δέκα ελάτε,το κρητικό μαχαίρι μου κανένα δε φοβάται).
ΠΗΓΗ
