Κουζουλάδες : 1204 - 1211 Γενουάτες εναντίων Ενετών στήν Κρήτη

12 Σεπτεμβρίου 2010

1204 - 1211 Γενουάτες εναντίων Ενετών στήν Κρήτη

Επί αυτοκράτορος Ισαάκιου Β’ Άγγελου(1185-1195), το Βυζάντιο βρίσκονταν σε πλήρως ασταθή και άθλια κατάσταση.
Ο Ισαάκιος έκλεινε συμφωνίες επιβλαβής για την οικονομία, το εμπόριο και το μέλλον της αυτοκρατορίας. Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο αδερφός του Αλέξιος Γ’, καταδίωξε τον Ισαάκιο και ανέβηκε ο ίδιος στο θρόνο. Ο γιος του Ισαάκιου, Αλέξιος Άγγελος, προκειμένου να αποκαταστήσει στο θρόνο τον πατέρα του, κατέφυγε στον ηγέτη της Δ’ Σταυροφορίας Βονιφάτιο, μαρκίωνα του Μομφερράτου. Για να εξασφαλίσει την υποστήριξή του, του παραχώρησε εδάφη. Μέσα στα εδάφη αυτά ήταν και η Κρήτη. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204, στη διανομή εδαφών της διαμελισμένης αυτοκρατορίας, δεν συμπεριλαμβάνονταν η Κρήτη γιατί ανήκε ήδη στον Βονιφάτιο. Λίγους μήνες μετά ο Βονιφάτιος για να πετύχει υην υποστήριξη της Βενετίας στη διαμάχη του με τον Βαλδουιίνο της Φλάνδρας, παραχώρησε την Κρήτη στη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου (Ενετούς) αντί του ποσού των 1000 αργυρών μαρκών.

Οι βενετοί όμως είναι απασχολημένοι με την εδραίωση των κτήσεών τους στην Πελοπόνησο και στο Αιγαίο και παραμελούν τη Κρήτη. Αυτό το εκμεταλεύεται ο Γενουάτης αρχιπειρατής κόμης της Μάλτας Ερρίκος Πεσκατόρε ο οποίος το 1206 καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της κεντρικής κυρίως Κρήτης . Μάλιστα για να εδραιώσει την κυριαρχία του αρχίζει να οχυρώνει τα φρούρια του Χάνδακα, Ρεθύμνου, Σητείας και χτίζει και άλλα σε άλλες στρατηγικές θέσεις. Οι Βενετοί αντιδρούν άμεσα με μια αποτυχημένη επέμβαση το 1207. Το 1209 γίνεται εκστρατεία που διαρκεί ως το 1211. Ο Πεσκατόρε συνθηκολογεί με τους Βενετούς αποκομίζοντας οφέλη. ΄Ετσι λοιπόν αρχίζει μια νέα μακρόχρονη και σκληρή δουλεία για τη Κρήτη που βρίσκεται τώρα κάτω από το άγριο φτερωτό λιοντάρι της Βενετίας. Η νέα αυτή κτήση γίνεται η σπουδαιότερη υπερπόντια αποικία της Βενετίας και παίρνει το όνομα " Regno di Candia" Βασίλειο της Κρήτης. Ο Χάνδακας γίνεται η έδρα του Διοικητή και του Λατίνου Αρχιεπισκόπου του νησιού και μετονομάζεται σε Candia ή αλλιώς " Βενετία της Ανατολής".

Βυζαντινό Ηράκλειο

Οι Ενετοί απασχολημένοι στην μοιρασιά των "κεκτημένων" δεν κατάλαβαν την κίνηση του Γενουάτη αρχιπειρατή Ερρίκο Πεσκατόρε που το 1206 κατέλαβε μεγάλο μέρος της κεντρικής και ανατολικής Κρήτης. Ο Πεσκατόρε για να εδραιώσει την κυριαρχία του στο νησί, οχύρωσε τρία μεγάλα φρούρια, της Σητείας, του Χάνδακα και του Ρεθύμνου, και αρκετά άλλα μικρότερα, 15 συνολικά. ΟΙ Ενετοί θορυβημένοι από τις εξελίξεις προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κατακτήσουν το νησί δύο φορές, το 1207 με τον Ρανιέρη Δάνδολο και τον Ρουτζίρο Πρεμαρίνο, και το 1208 με τον Τζίακομο Λόγγο που πρόσκαιρα κατέλαβε το φρούριο του Παλαικάστρου. Η οριστική όμως επιβολή της Βενετίας στην Κρήτη έγινε αργότερα, το 1212,με τον Ενετό δούκα Ιάκωβο Τίεπολο, ο οποίος ανάγκασε τον Γενουάτη αντίπαλο του να εγκαταλείψει το νησί με συνθήκη. Έτσι μετά από μία τελευταία γενουάτικη απόπειρα το 1266-1294 που απέτυχε η Βενετία έγινε ο κυρίαρχος του νησιού για τεσσερισήμισι περίπου αιώνες από το 1212 έως το 1669. Η μόνη περιοχή που η Βενετία δεν μπόρεσε να υποτάξει ολοκληρωτικά ήταν τα Σφακιά.