Ειρήνη Λευτεριά Δικαιωσύνη για την Παλαιστίνη

Τα γυρίσματα του μεγάλου ιστορικού κύκλου, αυτήν την φορά φέρνουν το Ισραήλ να έχει ολοκληρωτικά το πάνω χέρι, αφού βρίσκονται πλήρως στην κατοχή του «το μαχαίρι και το καρπούζι», τώρα το κατά πόσο τελικά είναι διατεθειμένο να το μοιράσει η όχι, προφανώς είναι μια κρίσιμη απόφαση που θα καθορίσει κατά πολύ και τις μελλοντικές διαμάχες στην πολυτάραχη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Εντωμεταξύ, εν είδει ιστορικού Κουίζ, με βάση τα όσα έως τώρα βλέπουμε να εξελίσσονται, ίσως να αναρωτάται κανείς, με ποιους άραγε χαρακτηρισμούς θα καταγραφεί στα (αντικειμενικά) κιτάπια της ιστορίας, το κράτος του Ισραήλ, που παρά το πασιφανές της υπέρτερης ισχύς του, με μόνο πρόσχημα την ασφάλεια του, επιβάλει τον εγκλεισμό εκατομμυρίων Παλαιστινίων σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, «λωρίδα της Γάζας» υποχρεώνοντας τους να διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες ασφυκτικού περιορισμού. Κρατώντας τον λαό αυτών των ανθρώπων περιχαρακωμένο στα περιφραγμένα από τύχει γκέτο, όπου τους υποβάλλεται να ζουν συνεχώς κάτω υπό αυστηρούς ελέγχους κι απ΄ όπου ανεξέλεγκτα εφαρμόζεται μεθοδικά κάθε καταπιεστικό μέτρο εναντίον τους. Συχνά, δολοφονούνται αν διαμαρτυρηθούν, ακόμα κι αναίτια, είτε γυναίκες είναι, είτε ηλικιωμένοι η παιδιά.
Ωστόσο είμαι σίγουρος, ότι όλοι όσοι από εμάς, όλες αυτές τις μέρες παρακολουθούμε με παθητική αδιαφορία, αποστρέφοντας αναίσθητα το βλέμμα εμπρός στο δράμα όλων αυτών των ανυπεράσπιστων ψυχών, κάποτε θα ωρυόμαστε αποποιούμενοι μετά βδελυγμίας κάθε μομφή περί «συλλογικής ευθύνης».
Παρότι έχει περάσει πολύ περισσότερο από μήνας που τα Ισραηλινά τεθωρακισμένα επελαύνουν στην Γάζα, εκδηλώνοντας επί δικαίων και αδίκων την εκδίκηση τους, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες θύματα.  Φαίνεται να μας βολεύει όλους να πιστεύουμε, ότι το πιο στρατιωτικοποιημένο κράτος του πλανήτη έχοντας στην διάθεση του τα πλέων εξελιγμένα μέσα οπλικών συστημάτων ασύλληπτης καταστροφικής ισχύος, με μια σαρωτική στρατιωτική μηχανή σε όλους τους κλάδους στρατού ναυτικού κι αεροπορίας, που μόλις σε έξη ημέρες είχε καταφέρει ''μόνο''του να ταπεινώσει στα «πεδία των μαχών» τα μεγαλύτερα κράτη περίγυρα του, ‘’δυσκολεύεται’’ τώρα απέναντι σε μερικούς ατάκτους!
Κι όχι ότι ο πραγματικός σκοπός της εισβολής είναι να μετατραπούν τα πάντα σε σκόνη κι όταν πλέον δεν θα έχει απομείνει πέτρα πάνω στην πέτρα, όσοι από τους εκατοντάδες χιλιάδες από τους ανυπεράσπιστους άμαχους θα έχουν καταφέρει να επιβιώσουν από αυτήν την άνευ προηγουμένου καταστροφική μανία, απελπισμένοι κι εντελώς αβοήθητοι αναγκάστηκα πια θα υποχρεωθούν να ξεριζωθούν εγκαταλείποντας για πάντα την γη τους.