Κουζουλάδες : Το 1897 έφυγαν το 2017 επιστρέφουν

15 Οκτωβρίου 2016

Το 1897 έφυγαν το 2017 επιστρέφουν

Σύριοι πρόσφυγες στην Κρήτη πιόνια στην σκακιέρα του πολέμου δια αντιπροσώπων.
Η ιστορία των Σύρων μουσουλμάνων κρητικής καταγωγής που εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους επειδή πολέμησαν στο πλευρό των Χριστιανών!!!

Αφορμής δοθείσης απο δημοσιεύματα με κάτι τέτεια Ιστορικά μπουρδουκλώματα,τα οποία ως συνήθως αναμασιόνται και ανακυκλώνονται άκριτα από ένα σορό διαδικτυακές ιστοσελίδες,

εμφανίζοντας τους τουρκοκρητικούς από τους πιο ανελέητους σφαγείς των χριστιανών της Κρήτης, ως υπερασπιστές της, και ως αθώα θύματα της Ιστορίας.

Οι Τουρκοκρητικοί
Μερικά αποσπάσματα από δημοσιεύσεις

-Η ιστορία των Σύρων μουσουλμάνων κρητικής καταγωγής από την Αλ Χαμιντιά που εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους επειδή πολέμησαν στο πλευρό των Χριστιανών…

-Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατοχής της Κρήτης (1645-1897), λόγω της βίας και των σκληρών οικονομικών μέτρων, πολλοί Κρητικοί ασπάστηκαν τον ισλαμισμό.
-Άλλοι τον ασπάστηκαν επιφανειακός, διατηρώντας κρυφίως το Χριστιανισμό*, και άλλοι σταδιακώς εκτουρκίστηκαν.

- Οι πρώτοι, όταν έγιναν οι διάφορες εξεγέρσεις κατά των Τούρκων το 19^ο αιώνα, πολέμησαν δίπλα στους Χριστιανούς!!!

-Κάποιοι από τους εξισλαμισμένους, οι οποίοι πολέμησαν άγρια τους Τούρκους, γνωστοί με το όνομα «Καλησπεράδες» (σημ, εννοεί «καλησπέρηδες» οι γνωστοί χαΐνηδες )** εξεδιώχθησαν από τις Οθωμανικές Αρχές και αναγκάστηκαν σε βίαιη μετακίνηση προς το Λίβανο και τη Συρία.!!!***
-Αποδείξεις τρανές για όσους σήμερα κατηγορούν ως εισβολείς τους πρόσφυγες από την Συρία, το Πακιστάν κλπ.!!!

Αναγκαίες επισημάνσεις.

*Με το πέρασμα τον αιώνων της τουρκικής σκλαβιάς στην Κρήτη αυτοί που παρέμειναν κρυπτοχριστιανοί, δεν ήταν παρά ελάχιστοι, ενώ για την συντριπτική πλειοψηφία των μπουρμπάδων (εξισλαμισμένων Κρητικων ) ισχύει ότι είχαν εξαγριωθεί και τις πιο πολλές φορές ήταν χειρότεροι κι από τους τούρκους.
Ως κρυπτοχριστιανοί Κρήτες αναφέρονται,οι Κερήμηδες του Μυλοπόταμου, οι Αλικάκηδες κι οι Μπελούληδες από τον Άγιο Βασίλειο και ο Σεμερτζάκης, σπουδαιότεροι, όλων ήταν οι Κουρμούληδες από τη Μεσαρά Ηρακλείου.

**Από τους πρώτους κιόλας χρόνους της τουρκικής εισβολής στην Κρήτη πολλοί νέοι κατέφυγαν στα βουνά, από όπου κινούσαν και προσέβαλλαν τους Τούρκους με νυκτερινές καταδρομές. Οι Τούρκοι τους ονόμαζαν χαΐνηδες (από την αραβική λέξη χαΐν, πού σημαίνει τον επίβουλο, τον προδότη, τον αχάριστο, κ.τ.ό.).Εμφανίζονταν πάντα το εσπέρας...από το πουθενά και ήταν ο φόβος και τρόμος των τούρκων κατακτητών της Κρήτης. Τους έλεγαν και Καλησπέρηδες, γιατί η τρομερή εμφάνισή τους στο σπίτι του τούρκου θύματός τους συνοδευόταν από μια καλησπέρα.

Οι τουρκοκρητικοί αντιθέτως κατά τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας στην Κρήτη απειλούμενοι και στριμωγμένοι από της εξελίξεις στο κρητικό ζήτημα, δημιούργησαν αντίστοιχα καταδρομικά σώματα που έδρασαν ως αντίπαλο δέος ενάντια στους χαϊνιδες αλλά και γενικά κατά του χριστιανικού πληθυσμού, ήταν οι επονομαζόμενοι «ζουρίδες» επειδή δρούσαν τις νύχτες υπό την κάλυψη του σκοταδιού.

*** Σύμφωνα με αυτούς τους ισχυρισμούς οι τούρκοι για να ευχαριστήσουν αυτούς που τους πολεμούσαν τους έχτισαν ολόκληρη πόλη. Η πόλη Χαμιντιέ στη Συρία χτίστηκε το 1897, με διαταγή του Σουλτάνου Αμντούλ Χαμίτ Β΄, προκειμένου να φιλοξενήσει κρητικούς μουσουλμάνους οι οποίοι εκδιώχθηκαν από την Κρήτη, από τον οποίο έλαβε και η πόλη το όνομά της. Προσπαθώντας να εξηγήσει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, το πως βρέθηκαν από την Κρήτη στη Συρία κάποιος κρητομουσουλμάνος είπε ότι ο Σουλτάνος Αμντούλ Χαμίτ τους έφερε με τη βία εκεί γιατί τον ύβριζαν και ότι έδωσε στην πόλη τους το όνομά του για τον θυμούνται και να τον υβρίζουν κάθε μέρα.

Στα δύσμοιρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς οι Κρήτες χριστιανοί που δεν τούρκεψαν ήταν απροστάτευτοι (ραγιάδες) κάτω από τα κτυπήματα των γενιτσάρων και των μπουρμάδων (δηλ. των εξισλαμισμένων κρητικών). Ο κάθε γενίτσαρος, εσπέχης, αγάς, μπέης, μπουρμάς η απλώς μουρτάτης (αρνησίθρησκος), καπάνταης (εξισλαμισμένος ψευτοπαλληκαράς) μπορούσε να κτυπά με το καμτσίκι του τον χριστιανό «ώσπου ν’ αναπνέει» η να του αρπάζει τη γυναίκα του, χωρίς να δίνει λόγο σε κανένα.

Η άποψη του Κρητικού επαναστάτη Χ' Mιχάλη Γιάνναρη για τους τουρκοκρητικούς όπως γράφει στο κεφάλαιο 25 του έμμετρου ποιήματος του η Κρητικοπούλα:

"Καμετε κι' αλλ' υπομονή και μην με βαρεθείτε,

των Σελινιωτων θα σας πω, μόνο ν' αφουγκαστητε.

Έχουν ένα πρόσημα, στην Καντανο μεγάλο, τ

ο πρωτοκαθεδρειο των, σαν τούτο δεν ειν' άλλο.

Oι ξακουσμεν' Αγαρηνοι, στην Καντανο φωλευουν,

απ' αφανίζουν στοι Ρωμηούς κι απου τσοι ξολοθρευγουν.

Πολυ 'χουνε φανατισμό, περίσσιο απο τσ' άλλους,

αντίκρυ των ανε σταθείς, φοβάσαι τσοι μεγάλους.

Εγου'ι' εις τον Χρισιανο, αν δεν τον χαιρετηξn,

αν δεν πεζεψη γληγορα, να τονε προσκύνηση.

Aν είναι στο μουλάρι του, απάνω τον σκωτωνουv,