Ορνιθοχειρία

H αλλιώς, γεύση κοτόπουλου χωρίς κοτόπουλο.
“Άλλοι παπάδες ήρθανε κι άλλα χαρτιά βαστούνε” ξεκινώ μπαίνοντας άμεσα στο θέμα με αυτήν την πέραν του Ατλαντικού προερχόμενη παροιμία, διότι πάνω που είχαμε καλοσυνηθίσει να ζούμε βάση τα πρότυπα της κυρίαρχης κουλτούρας made in USA, εισαγόμενης από την ούτως η άλλως μοναδική υπερδύναμη που τροφοδοτεί αφειδώς τα διεθνές στάνταρ με τις συνήθειες των υπηκόων της.

Σηκώνουμε κεφάλι .

Απ τα ελάχιστα ευχάριστα ξαφνιάσματα μέσα από τα επανωτά σημεία και τέρατα των καιρών είναι ο σχεδόν πάνδημος σημαιοστολισμός της πόλης με διαφόρων μεγεθών υπερήφανες γαλανόλευκες, που θωρούσε κανείς να ανεμίζουν στους δρόμους και στις γειτονιές από τα μπαλκόνια των περισσότερων σπιτιών. Αφού κατά τους τελευταίους χρόνους ήταν αισθητή η απουσία τους, η ακριβέστερα η ελάχιστη εμφάνιση τους, ενδεικτικό ότι η πόλη βυθισμένη στην μουντή καθημερινότητας της δεν αντιδρούσε στα σήμαντρα των εθνικών ορόσημων.

Ανθισμένο Τομπορότσι.

Ceiba(Chorisia)  insignis

Ο πράσινος μετανάστης με καταγωγή από τα τροπικά και υποτροπικά δάση της νότιας Αμερικής, φαίνεται να έχει ριζώσει για τα καλά στην πόλη μας καθώς ορθώνεται πλήρως ανεπτυγμένο, ολάνθιστο και καμαρωτό να κοσμεί παρτέρι σε μια γωνιά της Κρητικής μεγαλούπολης. Με τον διογκωμένο γκρι κορμό ενός ώριμου δέντρου χαρακτηριστικό του είδους του γεμάτος με αγκαθωτές φολίδες, σημάδι ότι ευημερεί άνετα, αν και είναι σπάνιο, στα δικά μας κλίματα. Με την ευκαιρία παραθέτω μερικές πληροφορίες σχετικά με αυτό τo αξιοθαύμαστο δέντρο. Στη Βολιβία, ονομάζεται toborochi , που σημαίνει "δέντρο καταφυγίο" ή "προστατευτικό δέντρο" Τα δέντρα Toborochi είναι φυλλοβόλα δέντρα που ευδοκιμούν στα τροπικά και υποτροπικά δάση της Νότιας Αμερικής. Σύμφωνα με έναν μύθο της Βολιβίας, όταν ο Κόσμος ήταν ακόμα πολύ νέος τα Ana, που ήταν τα πνεύματα του σκότους, βασάνιζαν και δολοφονούσαν ανθρώπους. Όταν τα πνεύματα αυτά έμαθαν πως μια νεαρή κοπέλα, η γυναίκα του θεού Colibri, ήταν έγκυος και θα γεννούσε το παιδί που θα σταματούσε την κυριαρχία τους, αποφάσισαν να την εξαφανίσουν. Η κοπέλα προσπάθησε να κρυφτεί, αλλά δεν τα κατάφερνε. Τα πνεύματα μπορούσαν να την εντοπίσουν παντού. Κουρασμένη πια από το κυνηγητό δοκίμασε να κρυφτεί στον κορμό ενός δέντρου, όπου και γέννησε τον γιο της. Το αγόρι μεγάλωσε και εκπλήρωσε την προφητεία, ενώ η μητέρα έζησε για πάντα και πέθανε μέσα στον κορμό. Από τότε η κοπέλα παίρνει του μορφή του δέντρου Toborochi , με τον τεράστιο κορμό και αναζητά τον σύζυγό της.

The Legend of the Toborochi Tree

ΠΗΓΗ

Αντιγραφή απόσπασματος από

https://mikropragmata.lifo.gr/zoi/6-yperochoi-mythoi-piso-apo-agapimena-i-kai-spania-dentra/

Έργολαβωμένες ιστορίες.

Αν κι έχουν αναφερθεί αρκετοί στο θέμα του σταδίου, το αναφέρω κι από εδώ εστιάζοντας με τον δικό μου τρόπο στην προκύψασα εργολαβική “πατάτα”.

Εμφιαλωμένη πόλη.

Το κακό παράγινε όταν μια από τις πολλές φορές που είτε τα παιδιά θα ήταν απασχολημένα στην μελέτη τους! (λέμε τώρα), η θα ήταν χαμένα στο διαδίκτυο,(σιγουράκι), η την άλλη θα βαριόντουσαν, συνέβαλε και το πείσμα μου δεν λέω, την μια το ένα, την άλλη το άλλο, πάντως οι σκουπιδοσακούλες της ανακύκλωσης (το προσπαθούμε) μαζεύτηκαν σωρός στο σπίτι, ξεχειλισμένες με πλαστικές συσκευασίες, επί το πλείστον από άδεια πλαστικά μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού!

Κυρίες και κύριοι σε ζωντανή μετάδοση από το Ηράκλειο της Κρήτης, η Joan Baez. (Ιούλιος 1983)

Πρόκειται για τη συναυλία της Τζόαν Μπαέζ, στο Ηράκλειο της Κρήτης, η οποία έλαβε χώρα στο στάδιο «Ελευθερίας» στη Χανιόπορτα, στις 3 Ιουλίου 1983. Η συναυλία δόθηκε στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου Ηρακλείου με γενικό τίτλο «ΗΡΑΚΛΕΙΟ ’83«, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1983.
Η επιμέλεια της παρουσίασης είναι του Γιώργου Παπαστεφάνου, τον οποίο ακούμε επίσης στον πρόλογο, που περιλαμβάνεται στην αρχή της εκπομπής, κάνοντας αναδρομή στην πορεία της πολιτικοποιημένης Αμερικανίδας μουσικού.

 Joan Baez_Heraclion Crete_1983

Από τον χορό, στο πεδίο.

Είναι καιρός να αφήσουμε κατά μέρους την αμεριμνησία μας, γιατί όσο κι αν ευελπιστούμε πως δεν πρόκειται να μας τύχη καμιά βαριά συμφορά, δυστυχώς αυταπατόμαστε, γιατί κανένας κίνδυνος δεν αποσοβείτε απλώς αγνοώντας τον. Γι αυτό είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε την αμείλικτη πραγματικότητα όσο δυνατόν το ταχύτερο, και αν η κατάσταση το φέρει και χρειαστεί να αναμετρηθούμε, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς οποιονδήποτε κίνδυνο. Αρκεί να ομονοήσουμε, αφήνοντας κατά μέρους τα συμπλέγματα που μας κατατρέχουν και να πράξει ο κάθε ένας από εμάς το καθήκον του στο ακέραιο, όπως πάντοτε έπρατταν όλες οι γενιές των Ελλήνων. Ακούτε μόνο την καρδιά την ψυχή και τα πιστεύω σας, μην επηρεάζεστε από μεμψίμοιρες, μικροπρεπείς και κακόβουλες απόψεις μηδιζόντων. Εάν δεν μας υπολόγιζαν θα μας είχαν ειδή σύρει από τον χορό, στο πεδίο.

Εκστρατεία του Μοριά (Expédition de Morée) 1828 -1833

Εκστρατεία του Μοριά (Expédition de Morée) ονομάζεται η αποστολή Γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο, μεταξύ των ετών, 1828 και 1833 κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, με σκοπό να απελευθερωθεί η περιοχή από τις τουρκικές-αιγυπτιακές κατοχικές δυνάμεις. Συνοδεύτηκε από μια επιστημονική εκστρατεία με εντολή της Γαλλικής Ακαδημίας.

Συνάντηση του Στρατηγού Μαιζώνος με τον Ιμπραήμ Πασά στις 1 Οκτωβρίου 1828 στις όχθες του όρμου του Ναβαρίνου (από τον Ζαν-Σαρλ Λανγκλουά)

«Το δέ τήν πόλιν σοί δοῦναι οὔτ' ἐμόν ἐστί οὔτ' ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινή γάρ γνώμη πᾶντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν»

Η απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου τελευταίου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης
στο αίτημα του Σουλτάνου Μωάμεθ Β΄ για την παράδοση της Πόλης.

«Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας».

Ζήτω τα Ελληνικά - Λατρεία για τη λέξη

“Ζήτω τα ελληνικά” – Ένας Ιταλός τα συγκρίνει με τα λατινικά και τα αποθεώνει

Δεληολάνης Δημήτρης

Μπορεί οι Έλληνες να μην έχουμε σε πολύ εκτίμηση την πανάρχαια γλώσσα μας, αλλά κάποιοι άλλοι την έχουν. Και μάλιστα όταν αυτοί οι άλλοι είναι κληρονόμοι μίας επίσης ιστορικής γλώσσας, όπως είναι τα λατινικά. Ο Ιταλός συγγραφέας Νικόλα Γκαρντίνι έγραψε βιβλίο με τίτλο “Viva il Greco” (“Ζήτω τα Ελληνικά”). Αντί για δικά μας λόγια παραθέτουμε τις δύο πρώτες σελίδες από την εισαγωγή του. Τα σχόλιά μας περιττεύουν. Ο Γκαρντίνι μας υπενθυμίζει ποιοι είμαστε στους χαλεπούς καιρούς μας.