Από τον μετασχηματισμό της ιδεογράμματης γραφής, ο οποίος συντελέστηκε, σύμφωνα με τελευταίες μελέτες στη ΜΜ ΙΙ περίοδο στο ανάκτορο της Φαιστού (18ος αι. π.Χ.), προήλθε η γραφή της Νεοανακτορικής εποχής, γνωστή ως Γραμμικό σύστημα Α, όπως ονομάστηκε από τον A. Evans.
Το νέο είδος γραφής ήταν πιο συστηματικό και ρέον, ενώ τα εικονογραφικά στοιχεία τυποποιούνται. Η μετάβαση από τη μια γραφή στην άλλη υπήρξε βαθμιαία. Πολύ σημαντικές για την εξέλιξη ήταν οι εγχάρακτες επιγραφές σε πήλινο ράβδο από τα Μάλια. Το υλικό σε Γραμμική Α είναι περιορισμένο. Πρόκειται για επιγραφές σε πήλινες τράπεζες προσφορών και σε άλλα λατρευτικά αντικείμενα. Πιο πολλά είναι τα κείμενα σε Γραμμική Α από το ανάκτορο της Αγίας Τριάδας: 150 μικρές πήλινες πινακίδες που καταγράφουν δοσοληψίες ή εναποθηκεύσεις. Τα κείμενα είχαν επικεφαλίδες, που ίσως δηλώνουν τόπο ή πρόσωπο. Το αριθμητικό σύστημα διέφερε από το αντίστοιχο της ιδεογράμματης γραφής.
Περίπου 100 σύμβολα ήταν σε ευρεία χρήση στη Γραμμική Α. Δώδεκα από αυτά είναι ιδεογράμματα και εμφανίζονται μεμονωμένα σε καταλόγους πριν από τους αριθμούς. Τα υπόλοιπα σύμβολα εμφανίζονται σε ομάδες και αντιπροσωπεύουν φωνητικές παραστάσεις συλλαβών. Μερικοί χαρακτήρες έχουν διπλή λειτουργία: ιδεογράμματα ή φωνητικά σύμβολα.
Το Γραμμικό Α σύστημα γραφής παρουσίαζε τοπικές παραλλαγές, που όμως είχαν γενικά κοινά στοιχεία. Μια ομάδα επιγραφών είχαν μαγικό και θρησκευτικό χαρακτήρα. Είχαν χαραχτεί ή γραφτεί πάνω σε σκεύη τελετών, πίθους, τράπεζες προσφορών, λίθινα κοχλιάρια, ποτήρια και κύπελλα, από όλη την Κρήτη. Τα περισσότερα, όμως κείμενα της περιόδου ήταν χαραγμένα σε πήλινες πινακίδες, που είχαν σχήμα ορθογώνιας δέλτου.
Το αριθμητικό σύστημα ήταν δεκαδικό: κάθετες γραμμές οι μονάδες, κουκκίδες ή οριζόντιες γραμμές οι δεκάδες, μικροί κύκλοι οι εκατοντάδες και ακτινωτοί κύκλοι οι χιλιάδες. Η γραφή ακολουθούσε τη φορά από τα αριστερά προς τα δεξιά.
Λιγότερα είναι τα κείμενα που σώθηκαν από τα Μάλια και την Κνωσό. Οι πινακίδες ήταν πολύ περισσότερες, αλλά, όπως ήταν άψητες, διαλύθηκαν. Διατηρήθηκαν μόνον όσες ψήθηκαν στις πυρκαγιές που κατάστρεψαν τα ανάκτορα.
Αν και είναι βέβαιο ότι η γλώσσα των πινακίδων είναι η μινωική, όμως αφού δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί, πολλοί αναγνωρίζουν στοιχεία σημιτικής, «λουβιτικής» ή μιας ινδοευρωπαϊκής (το πιθανότερο) γλώσσας. Τα κείμενα του Γραμμικού Α συστήματος που σώθηκαν, ανήκουν στο τέλος της Νεοανακτορικής περιόδου, λίγο πριν από την καταστροφή των ανακτόρων γύρω στο 1450π.Χ. Η βασική δυσκολία για την ανάγνωση του Γραμμικού Α συστήματος έγκειται στο ότι σώθηκαν πολύ λίγα κείμενα, στα οποία είναι δύσκολο να εφαρμοστεί με κάποιες πιθανότητες επιτυχίας η μέθοδος αποκρυπτογράφησης που χρησιμοποιήθηκε στο σύστημα Β, με το οποίο έχει πολλές ομοιότητες αλλά και διαφορές. Πάντως οι πρώτες ενδείξεις από την προσπάθεια είναι θετικές και οδηγούν προς το συμπέρασμα ότι και η γλώσσα της Γραμμικής Α ήταν μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα.
Η εξάπλωση του μινωικού εμπορίου στη δεύτερη ανακτορική περίοδο είχε ως αποτέλεσμα της διάδοσης της μινωικής γραφής στα νησιά και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Γνωστά είναι δείγματα από τη Μήλο, την Κέα, τα Κύθηρα, τη Νάξο και τη Θήρα. Πολύ σημαντική είναι η διάδοση της Γραμμικής Α γραφής στην Κύπρο. Η γραφή αυτή ονομάστηκε κυπρομινωική. Οι επιγραφές προήλθαν από την Έγκωμη κυρίως και χρονολογούνται από το 16αι. π.Χ. μέχρι το τέλος της Εποχής του Χαλκού.
Η κυπρομινωική γραφή, εξακολούθησε να χρησιμοποιείται και στα κλασικά χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μην πυροβολείτε ασκόπως