« μηδέ Τούρκοι Τούρκοι μηδέ Έλληνες Έλληνες »

Οι Μουσουλμάνοι της Κρήτης 1898-1930

«μηδέ 

Τούρκοι Τούρκοι 

μηδέ 

Έλληνες Έλληνες  

υπήκοοι είμαστε»

Οι συχνές καταστροφές οικημάτων και αγροτικών καλλιεργειών από την επανάσταση του 1866-1869 και εξής θα αποτελέσουν ανασταλτικό παράγοντα σε κάθε μορφής

ανάπτυξη. Ο V. Simonelli που περιηγήθηκε την Κρήτη το 1893 γράφει χαρακτηριστικά:

«Στην Κρήτη δεν κατοικεί κανείς, αλλά [...] καταυλίζεται. Ανάμεσα σε δύο πολέμους δεν υπάρχει ο χρόνος και για το γιάτρεμα των πληγών και για το ακόνισμα των μαχαιριών.

Πώς να τους έλθει η διάθεση να φυτέψουνε μια ελιά, όταν ξέρουν πως θα τους την κόψουν οι Τούρκοι, αν είναι Χριστιανοί, ή οι Χριστιανοί, αν είναι Τούρκοι; Και πώς να βάλουν μπροστά το χτίσιμο ενός σπιτιού, λιγότερο πρωτόγονου από τα συνηθισμένα, όταν είναι βέβαιο πως αυτό θα αποτελέσει έναν ακόμα πειρασμό για τους καταστροφείς; [...] Ο φόβος

[...] παραλύει κάθε δραστηριότητα και εμποδίζει κάθε διάθεση για οικογενειακή προκοπή, με αποτέλεσμα η οικονομική κατάσταση των Κρητικών να παραμένει αυτή που ήταν και στην αρχή του αιώνα». V. Simonelli, Κρήτη 1893.

Οι περιηγητικές αναμνήσεις, μτφρ. Ι.Φουντουλάκη, Ρέθυμνο 1996, σ. 50-51. 

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος σχετικά με την προέλευση των Μουσουλμάνων της Κρήτης

πίστευε ότι «παρά το εν μικρά σχετικώς αναλογία αναμεμιγμένον μετά του Κρητικού αίματος Τουρκικόν αίμα, ο πληθυσμός της Κρήτης, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών πεποιθήσεων, [...] είναι γνησίως Κρητικός πληθυσμός» και είχε «ακράδαντον την πεποίθησιν, ότι όλοι είμεθα Κρήτες και επομένως ότι όλοι φυλετικώς —καίτοι αναγνωρίζω την έγχυσιν και Τουρκικού αίματος εις τας φλέβας, εν σμικρά όμως αναλογία, όλοι [...] ανήκομεν εις την Ελληνικήν φυλήν» και ότι «οι Μουσουλμάνοι συμπολίται μας παρά τας αντιθέσεις [...] και τας θρησκευτικάς και τας εθνικάς [...] είναι γνησιώτεροι αντιπρόσωποι της Ελληνικής φυλής από πολλούς εκ των κατοίκων της Στερεάς Ελλάδος καί τινας εκ των Νήσων».

Συνεδρίαση της 25ης Νοεμβρίου 1906. Εστενογραφημένα πρακτικά της Β' Συντακτικής των Κρητών Συνελεύσεως. Επίσημος Εφημερίς της Κρητικής πολιτείας, τεύχ. Δ', Χανιά 1912, σ. 778-779. 

Ο Αντώνιος Μιχελιδάκης, επικεφαλής της αντίπαλης παράταξης, με αφορμή την άρνηση των Μουσουλμάνων πληρεξουσίων να ορκιστούν στο «ενωτικό» καθεστώς, τόνισε ότι οι Μουσουλμάνοι «είναι σαρξ εν τη σαρκί της Κρήτης». Συνεδρίαση της 6ης Μαΐου

1910. Εστενογραφημένα πρακτικά της Συνελεύσεως των Ελλήνων εν Κρήτη της Α' Συνόδου

του 1910, Χανιά 1912, σ. 82.

ΠΗΓΗ

ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

1821-1924

ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ

ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=10&ved=0CEcQFjAJ&url=http%3A%2F%2Fwww.mnimon.gr%2Findex.php%2Fmnimon%2Farticle%2Fdownload%2F834%2F1459&ei=761kVa75N8XVyAPKr4DABQ&usg=AFQjCNEZIIfrpVnYsn8GhU-GqcC7tkpwgA&bvm=bv.93990622,d.bGQ